Fıkıh âlimi. İsmi, Abdürrahmân bin Abdullah bin Ahmed bin Muhammed Hanbelî’dir. 1110 (m. 1698) senesinde doğdu. 1192 (m. 1778) senesinde Haleb’de vefât etti.
Abdürrahmân Ba’lî, yedi yaşına gelince, kısa bir müddet içerisinde babasından Kur’ân-ı kerîmi öğrendi ve ezberledi. 1120 (m. 1708) senesinden i’tibâren ilim ile meşgûl olmaya başladı. Şeyh Avvâd Hanbelî’den fıkıh ve nahiv ilimlerini öğrendi. Kardeşleri Şeyh Ahmed ve Şeyh Muhammed ile beraber yaklaşık beş sene Ebü’l-Mevâhip Hanbelî’nin fıkıh ve hadîs derslerine, onbeş sene de Şeyh Abdülkâdir Taglibî’nin; hadîs, fıkıh, nahiv, ferâiz, hesab ve diğer ilimlere âit derslerine devam etti. Abdülkâdir Taglibî’den bütün ilimleri öğrendiğine dâir icâzet (diploma) aldı. Sonra onun torunu Allâme Şeyh Muhammed’in yanında da, dokuz sene hadîs ve fıkıh ilmi ile meşgûl oldu. Sonra ondan da icâzet aldı. Daha sonra Şeyh Abdülganî Nablüsî’den, Muhyiddîn-i Arabî’nin Füsûs-ül-hikem kitabını, Muhammed Murâdî’den de çeşitli ilmî eserleri okudu. Muhammed Murâdî, ona kendi hattıyla yazdığı bir icâzet verdi. Şeyh Muhammed bin Îsâ’dan da ilim öğrendi. Onun vesilesiyle Halvetiyye yoluna girdi. Abdürrahmân Ba’lî, yirmibeş sene Muhammed bin Îsâ’nın yanında ilim ile meşgûl oldu. Abdürrahmân Ba’lî ömrünün sonuna kadar hiç durmadan ilim öğrenmeye çalıştı, ilim öğrenmek için çeşitli yerlere gitti. Kendisi ilim ve fazilet ehli bir zât idi. Çok ibâdet ederdi.
Abdürrahmân Ba’lî’nin yazmış olduğu eserlerden ba’zıları şunlardır:, 1- Muhtasar-ül-câmi-is-sagîr lis-Süyûtî, 2- Feth-us-settâr ve keşf-ül-estâr, 3- Menâr-ül-is’âd fî tarik-il-inâd. Ayrıca şiirlerinin toplandığı bir dîvânı vardır.
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Mu’cem-ül-müellifîn cild-5, sh. 147
2) Esmâ-ül-müellifîn cild-1, sh. 553
3) İzâh-ul-meknûn cild-1, sh. 493
4) Silk-üd-dürer cild-2, sh. 304