Târih ve Hanefî mezhebi fıkıh âlimi. İsmi, Muhammed bin Muhammed bin Ömer bin Sultan’dır. Künyesi Ebû Abdullah olup, lakabı Kutbüddîn’dir. İbn-i Sultan diye meşhûr oldu. 870 (m. 1465) senesinde doğdu. 950 (m. 1543) senesinde Dımeşk’da vefât etti. Cenâze namazı Emevî Câmii’nde kılındı. Kalkanderiyye türbesinin içerisine defnedildi.
İbn-i Sultan, Abdülberr bin Suhbe ve başka âlimlerden ilim öğrendi. İlim tahsilini tamamladıktan sonra, Kusaiyye, Zâhiriyye medreselerinde ve Emevî Câmii’nde ders verdi. Sultan Gavri zamanında Şıhne bin Şıhne’nin yerine Mısır’da kadılık yaptı. Zâhiriyye Medresesi’nde ikâmet ederdi. Emevî Câmii’nin müderrisliğinde de bulundu.
Zamanının büyük âlimlerinden Yûnus İsevî onun hakkında şöyle demektedir: “İbn-i Sultan büyük âlimlerden olup, devlet katında da sözü geçerli idi. Mühim mes’elelerde ona müracaat edilirdi. Sonradan gözlerini kaybetti. Ancak gözleri, görüyormuş gibi eski hâlini muhafaza ediyordu. Nûrânî yüzlü idi. Kendisine sorulan suâllere kitaplardan cevap hazırlardı. Yazdığı fetvâları, başkasınınki ile karışmaması için mührü ile mühürlerdi. Devamlı Kur’ân-ı kerîm okurdu. Her Cum’a gecesi Emevî Câmii’nde toplanarak Kur’ân-ı kerîm okuyan, Allahü teâlâyı zikreden ve Resûlullaha (s.a.v.) salât-ü selâm okuyan bir topluluğa kendi mülkünden bir yer vakfetti.
İbn-i Sultan, birçok eser yazdı. Yazdığı eserlerden ba’zıları şunlardır: 1-Şerhu Kenz-üd-dekâik lin-Nesefî, 2-Risâletün fî tahrîm-il-afyon, 3-El-Berk-ül-lâmi’, 4- Feth-ül-melik-ülâlem-ül-mennân, 5- Teşvîk-üs-sâcid ilâ ziyâreti eşref-il-mesâcid.
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Mu’cem-ül-müellifîn cild-11, sh. 254
2) El-Kevâkib-üs-sâire cild-2, sh. 13
3) Şezerât-üz-zeheb cild-8, sh. 283
4) Keşf-üz-zünûn cild-2 sh. 1516
5) İzâh-ül-meknûn cild-1, sh. 292
6) Brockelmann Sup-2, sh. 400