Anadolu’da yetişen evliyânın meşhûrlarından. İsmi, Şeyh Seyyidüddîn Ali-el-Halvetî’dir. Amasyalı olup, doğum târihî bilinmemektedir. 940 (m. 1533) senesinde Amasya’da vefât etti. Hocası Şeyh Habîb Karamânî’nin dergâhı bahçesine defn edildi.
Halvetî tarikatının büyüklerinden Şeyh Habîb Karamanî hazretlerinin halîfelerindendir. Şeyh Habib’in Amasya’deki dergâhında ona intisâb edip, ondan feyz aldı ve yüksek derecelere kavuştu. Hocasının vefâtından sonra onun yerine geçip, insanlara hak ve hakîkati anlattı. Allahü teâlânın dininin emirlerini öğretip, yasaklarından sakındırmakla meşgûl oldu. Devamlı olarak haramlardan ve şüphelilerden kaçınırdı. Hattâ nefsin istemediği şeyleri yaparak onu terbiye etmeye çalışırdı. Geceleri devamlı olarak ibâdet etmekle, namaz kılmakla ve gündüzleri oruç tutmakla meşgûl olurdu.
Kerâmetler sahibi olan Seydî Halîfe’nin vefâtı ânında yanında bulunan, güvenilir bir kimse anlatır: “Rûhu bedenden ayrılmak üzere iken, Cennet-i a’lâda kendi yüksek makamım görüp, bir ân evvel kavuşmak aşkı fazlalaştı. Allahü teâlâya; “Rûhumu hemen kabz edip, geciktirmeden beni o yüce makamına ulaştır” diye duâda bulundu. Seydî Halife’ye gördüklerini sorduğumda; “Cennet-i a’lada hûrîler ve gılmanlar bana makamımı gösterip, Allahü teâlânın benim için hazırladıklarına da’vet ettiler. Onun için o tarafa yöneldim” diye buyurdu ve rûhunu teslim etti.
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Şakâyık-ı Nu’mâniyye tercümesi (Mecdî Efendi) sh. 433
2) Sicilli Osmânî cild-3, sh. 121
3) Amasya Târihi cild-1, sh. 243