Şafiî mezhebi fıkıh âlimi. İsmi, Ali bin Abdürrahmân bin Muhammed bin Muhammed bin İsmâil es-Sülûkâmî olup, künyesi Ebü’l-Hasen, lakabı Nûreddîn’dir. 746 (m. 1345) senesinde doğdu. 842 (m. 1438) senesi Muharrem ayında vefât etti. Doğum ve vefât yeri kesin olarak belli değildir.
Nûreddîn Kâhiri; Bülkînî, Ebnâsî ve Esnevî’den fıkıh ilmini; Külâî’den ferâiz ilmini öğrendi. Birçok âlimden Arab dili ve edebiyatını öğrendi. Ebi’l-Harem el-Kalânisî, Behâüddîn bin Halîl’den Buhârî-i şerîfdeki hadîs-i şerîfleri dinledi. Câmi’ul-Ezher’deki hadîs külliyesinde ders verdi. Nihraviyye’de Irâkî’nin yerine nâib oldu. Onun yerine hüküm verdi.
Nûreddîn Kâhirî; âlim, fazilet sahibi, çeşitli ilimlerde mahir bir zât idi. Zamanında herkesin çok istifâde edeceği eserler yazdı. Hac edip, çok defa Mekke-i mükerremede mücavir olarak kaldı. Bedrüddîn Demirî ve başkaları onu övdüler. “Kitâbün fil vesaik” eserlerindendir.
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Mu’cem-ül-müellifîn cild-7, sh. 120
2) Ed-Dav-ül-lâmi’ cild-5, sh. 238