Fıkıh âlimi. İsmi, Muhammed bin Ahmed bin Sa’îd el-Makdisî olup, lakabı Şemsüddîn’dir. Makdisî nisbetiyle meşhûr oldu. Hanbelî mezhebi âlimlerinden idi. 771 (m. 1369) senesinde Nablus’un Kefr-i tebul köyünde doğdu. 855 (m. 1451) senesi Safer ayının ondördünde, Perşembe gecesi Mekke’de vefât etti. Ertesi gün cenâze namazı kılınıp, Muallâ mezarlığına defnedildi.
Makdisî, doğduğu yerde Kur’ân-ı kerîmi ezeberledi. 789 (m. 1387) senesinde Dımeşk’ın Selâhiyye kasabasına gitti. Orada Takıyyüddîn bin Müflih, Cemâlüddîn Abdullah, Alâüddîn ibn-ül-Lehhâm ve Şihâbüddîn Fundukî’den fıkıh dersleri aldı. 791 (m. 1389) senesinde de Haleb’e giderek, orada “Umdet-ül-ahkâm” ve “Muhtasar-ül-Hırakî” adlı eserleri ezberledi. Bu iki kitabı ezberinden Şerefüddîn bin Feyyâz’a okudu ve ondan fıkıh öğrendi. İbn-i Sıddîk’tan hadîs-i şerîf dinledi. Makdisî, Haleb’de kadılık vazîfesi yaptı ve Câmi’ul-kebîr’de halka va’z ve nasihatte bulundu.
Şemsüddîn Makdisî, 812 (m. 1409) senesinde Beyt-ül-makdîs’e gitti. Orada 818 (m. 1415) senesine kadar kaldıktan sonra Dımeşk’a gitti. Hac vazîfesini yerine getirmek için, birçok kere Mekke-i mükerremeye gitti. Medîne-i münevverede bir süre kalarak, orada Cemâlüddîn bin Zahîre’den hadîs-i şerîf dinledi ve ondan dinlediği hadîs-i şerîfleri bir cüz hâlinde yazdı. 852 (m. 1448) senesinden i’tibâren Mekke’de oturan Makdisî, Seyyid Sirâcüddîn Abdüllatîf el-Fâsî’nin ölümünden sonra Hanbelî mezhebi kadılığına ta’yin edildi.
Makdisî hazretleri; İmâm, mezhebinin mes’elelerini iyi bilen ve hemen hatırlıyabilen, hattı çok güzel, mütevâzî, güzel ahlâklı, iffet ve nezâket sahibi, ilerlemiş yaşına rağmen cemâate devam eden, kadılığındaki davranışları herkesçe beğenilen bir zât idi.
Şemsüddîn Makdisî, birçok eser yazdı. Bunlardan ba’zıları şunlardır: 1-Eş-Şâfî, 2- El-Kâfi, 3- Keşf-ül-gumme bi teysîr-il-hulki li hâzih-il-ümme, 4- El-Mesâil-ül-mühimme fîmâ yahtâcü ileyh-il-âkid fil-Hutab-il-Müdlihe, 5-Sefînet-ül-ebrâr-il-câmi’a lil-âsâr vel-ahbâr.
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Mu’cem-ül-müellifîn cild-8, sh. 264
2) Şezerât-üz-zeheb cild-7, sh. 286
3) Ed-Dav-ül-lâmi’ cild-6, sh. 309
4) Keşf-üz-zünûn cild-1, sh. 992 cild-2, sh. 1492
5) Brockelmann Sup-2, sh. 224