Fıkıh âlimi. İsmi, Muhammed bin Ebî Bekr bin Ahmed bin Muhammed bin Ömer bin Muhammed bin Abdülvehhâb olup, künyesi Ebü’l-Fadl’dır. Lakabı ise Bedruddîn’dir. Kâdı İbn-i Şühbe diye meşhûr oldu. 798 (m. 1395) senesi Safer ayının ikisinde, Çarşamba günü fecir vaktinde Dımeşk da doğdu. 874 (m. 1470) senesi Ramazân-ı şerîfin onikinci Cum’a gecesinde, Dımeşk’da vefât etti. Bâb-üs-sagîr kabristanındaki yakınlarının yanına defnedildi.
İbn-i Şühbe, Dımeşk’da yetişti. Birçok ilim kitabını ezberledi. Babasının önceden gördüğü bir rü’yâ sebebiyle Minhâc’ı da ezberledi. Babasından ve başka âlimlerden fıkıh öğrendi. Kâhire’ye gidip ilim meclislerinde bulundu. Fıkıh ilminde üstün bir dereceye yükseldi. Minhâc kitabına iki şerh yazdı. Büyük olanı “İrşâd-ül-muhtâc ilâ tevcîh-il-Minhâc”, diğeri de “Bidâyet-ül-muhtâc”dır.
İbn-i Şühbe ders okuttu. Çok kimseler ondan okuyup istifâde ettiler. Zâhiriyye, Nâsırıyye, Takviyye, Mücâhidiyye, Cevâniyye, Fârisiyye medreselerinde müderrislik yaptı. Şâmiyye’de Necm bin Hicân’ın yerine geçti. Fetvâ makamına geçip hüküm verdi. 839 (m. 1435) senesinden vefâtına kadar kadılık makamında kaldı.
Kâdı İbn-i Şühbe Şam’daki fakîhlerin sonuncusu idi. Şam halkı kendisiyle hep övünüp iftihar ettiler. Âlim, kâmil, cömert ve heybetli bir din büyüğü idi. Yazdığı eserlerden biri de “Ed-Dürer-üs-Semîn fî sîret-i Nûreddîn”dir.
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Mu’cem-ül-müellifîn cild-9, sh. 105
2) Ed-Dav-ül-lâmi’ cild-7, sh. 155
3) El-A’lâm cild-6, sh. 58
4) Şezerât-üz-zeheb cild-7, sh. ?
5) Keşf-üz-zünûn cild-1, sh. 731, cild-2, sh. 1569, 1875
6) Brockelmann Sup-2, sh. 25