Hadîs ve fıkıh âlimlerinden. İsmi, Muhammed bin Ali Ca’fer bin Muhtâr el-Kâhirî’dir. İbn-i Kamer ismiyle tanınmış olup, künyesi Ebû Abdullah, lakabı Şemsüddîn’dir. 803 (m. 1401)’de doğdu. 876 (m. 1470) senesinde Kâhire’de vefât etti. İlim tahsiline başladığında çeşitli ilimlere dâir ana metinleri ezberledi. Zamanının âlimlerinden ders almak sûretiyle ilimde yetişti. İzzeddîn bin Cemâ’a’dan, Bülkînî’den, Bermâvî’den, Veliyyüddîn Irâkî’den, Hâfız bin Hacer’den ilim öğrendi. Kendi memleketindeki tahsilinden sonra; Şam’a, Beyt-ül-makdîs’e Mekke’ye, Dımeşk’a, Haleb’e İskenderiyye’ye ve diğer ba’zı beldelere gitti. Gittiği yerlerde zamanın âlimlerinden ilim öğrendi. Bilhassa hadîs ilminde meşhûr oldu. Çeşitli medreselerde ders verdi. Ba’zı yerlerde de kadılık vazîfesi yaptı. Eserleri şunlardır: “Mu’în-üt-tüllâb fî ma’rifet-ül-Ensâb”, “İltâf-ül-eşrâf bi zehr-il-etrâf”.
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Mu’cem-ül-müellifîn cild-10, sh. 313
2) Ed-Dav-ül-lâmi’ cild-8, sh. 176
3) El-A’lâm cild-6, sh. 288
4) Esmâ-ül-müellifîn cild-2, sh. 297