Fıkıh ve târih âlimlerinden. İsmi, Ahmed bin Hiccî bin Mûsâ bin Ahmed es-Sa’dîd’dir. Künyesi Ebü’l-Abbâs, lakabı Şihâbüddîn’dir. 751 (m. 1350) senesinde doğdu. 816 (m. 1413)’de vefât etti. İbn-i Hiccî ismiyle tanınmıştır. Zamanının âlimlerinden ilim öğrendi. Kur’ân-ı kerîmi, “Et-Tenbîh” ve benzeri kitapları ezberledi. Pekçok hadîs âliminden hadîs-i şerîf işitti. Çeşitli beldelerde bulunan âlimlerden icâzet aldı. Çok kitap okuyup inceledi. Fıkıh ilmini; babasından, Şeyh Şemseddîn bin Kâdi Şühbe, Kâdı’l-kudât Behâeddîn Ebü’l-Bekâ’dan ve diğer âlimlerden öğrendi. Zamanın âlimlerinden olan Ezrâ’î’den, Hasenî’den, İbn-i Kâdi ez-Zebdânî’den, İbn-i Hatîb Yebrûd’dan, el-İzzî’den, Kâdı Tâcüddîn Sübkî’den ve Şemseddîn Mûsûlî’den de ilim öğrendi. İbn-i Kesîr ve İbn-i Râfi’den de hadîs-i şerîf nakletti. Ebü’l-Abbâs el-İnân ve diğer âlimlerden de nahiv ilmini öğrendi.
İbn-i Hiccî, tahsilini tamamlayıp ilimde yetiştikten sonra, ders ve fetvâ verdi. Kâdı vekîlliği yaptı. Kendi güzel hattıyla (yazısıyla) pekçok kitabı yazıp çoğalttı. İbn-i Abdülhâdî’nin “Muharrev” adlı eserini şerh etti. İbn-i Kesîr’in ve diğer ba’zı âlimlerin târihine zeyl (ilâve) yazdı. Bu zeylinde zamanının meşhûr hâdiselerini yazmıştır. “Ed-Dâris min ahbâr-ül-medâris” ve “Mu’cem” adlı, hocalarının hayâtını anlatan eserleri vardır. Sâlih, hoş sohbet, dîne son derece bağlı, çok namaz kılan ve oruç tutan vakûr bir âlim idi.
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Mu’cem-ül-müellifîn cild-1, sh. 188
2) Ed-Dav-ül-lâmi’ cild-1, sh. 269
3) Şezerât-üz-zeheb cild-7, sh. 116
4) Keşf-üz-zünûn sh. 277, 1122, 2019
5) El-A’lâm cild-1, sh. 110