Fıkıh âlimlerinden. İsmi, Ahmed bin Muhammed bin İmâmüddîn bin Ali Mısrî’dir. Künyesi Ebü’l-Abbâs, lakabı Şihâbüddîn olup, İbn-i Hâim ismiyle tanınmıştır. 756 (m. 1355) senesinde Kâhire’de doğdu. 815 (m. 1412)’de vefât etti. Fıkıh ilminde Şafiî mezhebi âlimlerinden olup, bilhassa ferâiz (mîrâs) ilminde meşhûr oldu. Ayrıca hesab ilminde ve Arabcada âlim idi. İbn-i Hâtem’den, Cemâl-ül-Esyûtî’den ve Zeyneddîn Irâkî gibi zamanının âlimlerinden ilim öğrendi. Beyt-ül-makdîs’e gidip, orada ders ve fetvâ vermekle meşgûl oldu. Salâhiyye Medresesi’nde tedris işini yürüttü. Kendisinden pekçok kişi istifâde etti. Geniş ilim sahibi, heybetli ve hakkı söyleyen sâlih bir âlim idi. Ferâiz ve hesâb ilminde asrının meşhûr ve son âlimlerinden idi.
Eserleri: 1- Kitâb-ül-Füsûl, 2- El-Cümel-ül-vecîz, 3- El-Ercüzet-ül-elfiyye: Bu üç eser, ferâiz ilmi ile ilgilidir. 4- El-Maûne, 5- El-Lem’ul-mürşid, 6- Muhtasaru Telhis “İbn-ül-Benâ”: Bu son üç eser hesab ilmi ile ilgilidir. 7- El-manzûmet-ül-lâmiyye fil-Cebri vel-Mukâbele, 8- Gâyet-üs-süâl; bu eseri fıkıh ile ilgilidir. 9-Tahkîk-ül-ma’kûl vel-menkûl, 10-El-Lum’a, 11- Ez-Zevâbıt vel-Hisân fimâ yekûnu bih-il-lisân, 12- Et-Tıbyân fî garîb-il-Kur’ân, 13- El-Ukdet-ün-Nadîd fî tahkîki Kelimet-üt-tevhîd, 14- El-Bahr-ül-ıcâc fî şerh-il-Minhâc, 15- İbrâz-ül-hafâya fî şerh-il-vesâyâ.
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Mu’cem-ül-mütllifîn cild-2, sh. 137
2) Ed-Dav-ül-lâmi’ cild-2, sh. 157
3) Şezerât-üz-zeheb cild-7, sh. 109
4) El-A’lâm cild-1, sh. 226