Hanbelî mezhebi fıkıh âlimlerinden. İsmi, Ali bin Muhammed bin İbrâhim Ca’fer en-Nablûsî’dir. İbn-i Afif ismiyle tanınmıştır. 752 (m. 1351) senesinde doğdu, 813 (m. 1410)’de vefât etti. Meydûmî’den, ilim aldı. 775 (m. 1373) senesinde İbn-i Talâiyye’den bir miktar hadîs-i şerîf işitti. Ebü’l-Hasen Dârimî’nin Müsned’inden, içinde müselsel hadîslerin bulunduğu bir cüz’ü, ayn harfine kadar Ali bin Ahmed bin İsmâil el-Fevî’den okudu. Ebû Hafs İbni Emîle’den, İbn-i Sem’ûn’un “Emâlî” adlı eserini ve diğer eserleri okudu. Ebû Bekr Kalkaşandî’den de hadîs-i şerîf işitti. “Raşf-ül-müdâm fî vasf-il-hammâm” ve “Keşf-ül-kunâ” fî vasf-il-vedâ’” adlı iki eseri ve şiirleri vardır. Bir beytinin tercümesi şöyledir:
“Ayrılıkla tehdit ettikleri zaman, kalbim, zifirî bir karanlık içinde feryâd edip inlemeye başladı. Göz bebeğim, göz yaşlarımla ıslanıyor, eriyip, su olup akan ciğerim gibi.”
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Mu’cem-ül-müellifîn cild-7, sh. 176
2) El-A’lâm cild-5, sh. 7
3) Esmâ-ül-müellifîn cild-1, sh. 738