Evliyânın meşhûrlarından. İsmi, Muhammed bin Muhammed el-Hâfız-ı Buhârî olup, Muhammed Pârisâ hazretlerinin oğludur. Künyesi Ebû Nasr, lakabı Hâfızüddîn’dir. 865 (m. 1460) senesinde vefât etti. Kabri Belh şehrindedir. Din ilimlerinde ve tasavvuf ilminde çok yüksek derecede bir âlim ve büyük bir evliyâ idi. Babasından feyz ve ilim almıştır. Görülmemiş bir tevâzuya sâhib idi. İlmini ve tasavvufdaki üstün hâllerini hep gizlerdi. Kendisine bir suâl sorulduğu zaman, kitaba bakalım der, kitaplara bakar cevap verirdi. Kitabı eline alıp açar açmaz, sorulan suâlin cevâbı bulunan yer çıkardı. Ba’zan da bir iki sahife yakını çıkardı.
Ebû Nasr Pârisâ hazretlerinin sohbetinde ve hizmetinde bulunan Pîr Halta ismiyle tanınmış bir zât ondan şu beyti nakletmiştir.
“Sabırla kanâati kendine yol tut;
Bu derdi huy edinenler elem çekmez.”
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Nefehât-ül-üns sh. 435
2) Reşehât sh. 92
3) Hadâik-ül-verdiyye sh. 143