Şafiî mezhebi fıkıh âlimi. İsmi, Ahmed bin Yahyâ bin İsmâil olup, lakabı Şihâbüddîn’dir. Doğum târihi bilinmemektedir. Aslen Suriye’nin Haleb şehrindendir. 738 (m. 1337) senesinde vefât etti.
Şihâbüddîn Ahmed, Ebü’l-Ferec Abdürrahmân bin Zeynüddîn Makdisî, Ebü’l-Hasen bin Buhârî, Ömer bin Abdülmün’im, Ahmed bin Hibetullah ve daha birçok âlimden ilim öğrendi. İlim tahsilini tamamlayan Şihâbüddîn Ahmed, talebelere ders vermeye başladı. Kudüs ve Dımeşk’da bir müddet ilim öğretmekle meşgûl oldu. Bir süre Dımeşk’da bulunan Bederâiyye Medresesi’nin müderrisliğini yaptı. Hadîs âlimlerinden Alemüddîn Kâsım bin Muhammed Berzâlî ondan hadîs-i şerîf dinledi.
Tâcüddîn Sübkî onun, İbn-i Teymiyye’ye reddiyye olarak yazdığı bir eserine rastladığını söylemektedir. Bu eserde, Ehl-i sünnet ve cemâat akidesini anlatmakta; bozuk i’tikâd sahiblerine cevaplar vermekte, onların sözlerinin yanlış olduğunu delîlleri ile ortaya koymaktadır.
Şihâbüddîn Ahmed bin Yahyâ, bu eserinde; “Eshâb-ı Kirâmın âdet-i şerîfleri, sâdece takvâya tâbi olmaya ve hayır işleri işlemeye teşvik idi. Fakat bid’at sahibleri ortaya çıktığı zaman, onlara gereken cevabı vermişlerdir” demektedir.
İslâm büyüklerinin, kelâm ilminde olgunlaşmamış olanlara bu ilimden bahsetmediklerini anlatırken, Şihâbüddîn Ahmed şöyle demektedir: “Hasen-i Basrî (r.a.) kelâm ilminden konuşacağı zaman, bu ilimde yetişmemiş olanları meclisten çıkarırdı. Bu ilmin ehli, bu ilimde tecrübesi olmıyan, derinleşmemiş olan kimseye, yetmiş yaşında bile olsa kelâm ilminin derin mes’elelerinden bahsetmezdi.
Sehl-i Tüsterî; “İ’tikâdları sağlamlaşmadıkları sonra, kelâm ilminde olgunlaşmamış olanlara, kelâm ilminin derin mes’elelerinden bahsetmeyiniz” buyurmuştur.
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Tabakât-üş-Şâfiiye (Sübkî) cild-9, sh. 34
2) El-Bidâye ven-nihâye cild-14, sh. 163
3) Ed-Dürer-ül-kâmine cild-1, sh. 329
4) Şezerât-üz-zeheb cild-6, sh. 104
5) Tabakât-üş-Şâfiiyye (Esnevî) cild-1, sh. 390
6) Tezkiret-ül-huffâz cild-4, sh. 1441