Şafiî mezhebi fıkıh âlimlerinden. Künyesi İbn-ül-Verdî, lakabı Zeynüddîn’dir. 749 (m. 1348) senesinde Haleb’de tâ’ûn hastalığından vefât etti. Haleb’de büyüyüp yetişti. Haleb’de Hatîb Fahr’dan, Hama’da Kâdı Şerefüddîn el-Barzi’den fıkıh ilmi öğrendi. Bir müddet Menbec kadılığı yaptı. Ayrıca şâir olup, çok şiir yazmıştır. Beşbin beyitlik “El-Behcet-ül-verdiyye” adlı fıkıhla ilgili bir eseri vardır.
İbn-i Mu’ti’nin Elfiye’si üzerine, “Dav-üt-dürre” adlı bir şerh ve İbn-i Mâlik’in sarf ve nahivde meşhûr eseri olan Elfiye üzerine bir şerh yazmıştır, bunlardan başka; “El-Lülbâb fî ilm-il-İ’râb”, “Muthad-ül-İ’râb”, “Müzkerât-ül-Garîb”, “El-Mesâil-ül-mezhebe-fil-mesâil-il-mülkabe”, “Ebkâr-ül-efkâr”, “Tetimmetü sahibi Târih-ül-Hamâ”, “Er-cüzetün fî ta’bir-il-menâmât”, “Ercûzetün fî havvas-il-Ahcâr” adlı eserleri vardır.
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Mu’cem-ül-müellifîn cild-8, sh. 3
2) Dürer-ül-kâmine cild-3, sh. 195
3) Tabakât-üş-Şâfiiyye cild-10, sh. 373
4) Bugyet-ül-vuât cild-2, sh. 226
5) Şezerât-üz-zeheb cild-6, sh. 161
6) Fevât-ül-vefeyât cild-3, sh. 157
7) El-A’lâm cild-5, sh. 67
8) Esmâ-ül-müellifîn cild-1, sh. 789