Usûl ve Hanefî mezhebi fıkıh âlimi. İsmi, Hitâb bin Ebi’l-Kâsım olup, doğum yeri olan Karahisar’a nisbetle Karahisârî denildi. Anadolu’ya nisbetle de Rûmî denildi. Zeynüddîn lakabı verildi 717 (m. 1317) yılından sonra vefât etti. Karahisar’da defnedildi.
Karahisar’da doğan, Karahisârî, önce Anadolu ulemâsından ilim öğrendi. Temel din bilgilerini ve âlet (yardımcı) ilimleri tahsil etti. Daha sonra Şam taraflarına gitti. Oradaki âlimlerden hadîs, fıkıh ve tefsîr ilimlerini öğrendi. Dört mezhebin inceliklerine vâkıf, aklî ve naklî ilimlerde mütehassıs oldu. İnsanlara ilim öğretip, fetvâ verdi. Hânzüddîn Nesefî’nin (r.a.), dört mezhebin inceliklerine dâir “Manzûme”sini şerhetti. Bu güzel eserini 717 (m. 1317) yılında tamamladı. Daha sonra, Şam’dan ayrılıp, memleketi olan Karahisar’a geldi. Memleketinde de insanlara ilim öğretip müşkillerinin halli için fetvâlar verdi. “Menâr-ül-envâr”, “Kenz-üd-dekâik” ve “Muhtâr” adlı eserleri şerhetti. Zamanındaki âlimler arasında parlayıp, ulemânın en önde gelenlerinden oldu. İlimdeki üstünlüğünü, ibâdet ve tâatta yüksekliği ta’kib etti. Tasavvuf yolunda yüksek derecelere kavuştu. Her işini Allahü teâlânın rızâsı için yapar, her sözünü Allahü teâlânın rızâsı için söylerdi. Sık sık insanlara nasihat eder, Allahü teâlânın emir ve yasaklarını öğrenip, öğrendiklerine riâyet etmelerini, hikmetleriyle geniş olarak izah ederdi.
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Şakâyık-ı Nu’mâniyye tercümesi (Mecdî Efendi) sh. 21
2) Tabakât-üs-seniyye cild-3, sh. 206
3) Fevâid-ül-behiyye sh. 70
4) Keşf-üz-zünûn sh. 1515, 1824, 1868
5) Mu’cem-ül-müellifîn cild-4, sh. 103