Şafiî mezhebi fıkıh âlimi. İsmi, Îsâ bin Osman bin Îsâ el-Gazzî olup, lakabı Şerefüddîn’dir. 740 (m. 1339) yılından önce doğdu, 799 (m. 1397) senesi Ramazan ayında vefât etti.
759 yılında Şam’a geldi. İbn-i Kâdi Şühbe, İmâd Hüsbânî, Şemseddîn el-Gazzî ve Alâüddîn bin Bâcî gibi âlimlerden ilim tahsil etti. Kâdı Tâcüddîn Sübkî’nin derslerine devam etti. Trablus’ta Sadruddîn el-Hâbûrî’ye, Mısır’da Cemâlüddîn el-Esnâî’ye giderek onlardan da ilim aldı. Burada ilim ve mütâlâa ile meşgûl oldu. Fıkıh ilmine daha çok önem verirdi. Emevî Câmii’nde ders verdi. Büyük âlim Necmüddîn İbni Cânî’nin vefâtından sonra, talebeler ders almak için onun yanına geldiler, İbn-i Süreysî ve Müzhirî’nin vefâtından sonra fetvâ makamında bulundu.
Önceleri fakir idi. Sonra evlendi. Hanımı vefât edince, mallarına vâris oldu. Evlendiği hanımların ölmesi üzerine, birkaç evlilik daha yaptı. Bunların da mallarına vâris oldu. Böylece malları çoğaldı. Mala hiç değer vermez, eline geçeni ihtiyâç sahiplerine dağıtırdı. Eserleri şunlardır: 1) Şerh-ül-Minhâc: Bu kitaba, büyük, orta ve küçük olmak üzere üç ayrı şerh yazdı. 2) Muhtasaru Ravda, 3) Muhtasar-ul-Mühimmât-il-Esnevî, 4) Kitâbü fî âdâb-il-kazâ, 5) El-Cevâhir ved-dürer fil-fıkh, 6) Medînet-ül-ilm, 7) Muîn-ül-Hukkâm alâ gavâmid-il-Ahkâm.
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Mu’cem-ül-müellifîn cild-8, sh. 28
2) Ed-Dürer-ül-kâmine cild-3, sh. 205
3) Şezerât-üz-zeheb cild-6, sh. 360
4) Esmâ-ül-müellifîn cild-2, sh. 809