Hâce Nizâmûddîn-i Evliyâ’nın yetiştirdiği evliyânın büyüklerinden. İsmi, Hasen bin Mîr Muhammed es-Sencerî ed-Dehlevî olup, Allâme-i Hindî diye tanınır. Doğum târihi bilinmiyen Emîr Hasen, 738 (m. 1337) senesinde vefât etti. 736’da vefât ettiği de bildirilmiştir.
Asrında bulunan fazilet sahibi âlim ve evliyâ zâtlar arasında husûsi bir yeri bulunan Allâme-i Hindi, Allahü teâlânın emir ve yasaklarına uymadaki gayreti, kalbinin temizliği, bütün iyi huyları kendinde toplaması ile tanınırdı. Diğer talebe arkadaşlarından Emîr Hüsrev Dehlevî gibi, bu da hocalarının husûsi sohbet ve iltifâtlarına kavuşmuş idi. Hocasına olan bağlılığı fevkalâde idi. O büyük zâtın huzûr ve sohbetlerinde bulunmakla çok yüksek derecelere, ma’nevî olgunluklara kavuştu. Hocasının sözlerini toplayıp bir araya getirdi. Meydâna gelen esere Fevâid-ül-füâd ismini verdi. Bu kitap, Hâce Nizâmüddîn’in talebeleri ve daha sonra gelenler arasında çok beğenilip, okunmuştur.
Emîr Hasen’in doğup büyüdüğü yer Dehlî’dir. Kendi hâlinde yaşadı. Hiç evlenmedi, ömrünün sonlarına doğru Divgir’e gitti. Orada vefât etti. Kabri oradadır. “Şaşarım o kimseye ki, Allah adamlarından bir velî zâtın sohbetlerine kavuşur da, daha sonra dünyâ ile meşgûl olur” buyururdu.
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Esmâ-ül-müellifîn cild-1, sh. 285
2) İzâh-ül-meknûn cild-2, sh. 208
3) Ahbâr-ül-ahyâr sh. 107