Şafiî mezhebi fıkıh âlimlerinden. Lakabı Mecdüddîn’dir. 679 (m. 1280) senesinde doğdu. 740 (m. 1339)’da Mısır’da vefât etti. Aslen Mısırlıdır. Mısır’ın doğu beldelerinden birine bağlı olan Zünkelûn köyündendir. Bu köyün ismi, önce Sünkelûm iken, sonradan halk dilinde Sünkelûn ve Zünkelûn şeklinde değişmiştir. Ebû Bekr bin İsmâil, fıkıh, usûl, hadîs, nahiv ilimlerinde âlim olup, çeşitli eserler yazmıştır. Fıkıh ve hadîs ilmini zamanının âlimlerinden öğrendi. Zamanının meşhûr âlimlerinden olup, sâlih, zâhid ve mütevâzî bir zât idi. Baybarsiyye dergâhında Meşîhat-üs-Sûfiyye vazîfesini yürüttü ve hadîs dersleri verdi. Ayrıca Hâkimî Câmii’nde de ders verdi. Gece-gündüz talebelere ders verirdi. Derslerini anlatırken, talebelere nasihat ederdi. Derslerinde evliyâ menkıbeleri ve hayat hikâyelerini çok anlatırlardı. Bu sûretle dersleri ilgi ile ta’kib edilip, çok fâideli ve bereketli olurdu. Sohbeti tatlı ve fâideli idi. Meclisinde asla kimsenin gıybeti yapılmazdı. Tasavvufda yükselmiş, kerâmet sahibi bir zât idi. Eserleri şunlardır: “Tuhfet-ün-Nebîh fî şerh-it-tenbîh”; dört cild olup, “Tenbîh” şerhidir. “Şerhu minhâc-üt-tâlibîn”, “Şerh-üt-ta’cîz”, “El-Lem-ül-ârıda fî mâ vakaa beyn-er-Râfiî ven-Nevevî minel-Muârıda.”
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Mu’cem-ül-müellifîn cild-3, sh. 58
2) Dürer-ül-kâmine cild-1, sh. 441
3) Tabakât-üş-Şâfiiyye (Esnevî) cild-2, sh. 17
4) Şezerât-üz-zeheb cild-6, sh. 125
5) Hüsn-ül-muhâdara cild-1, sh. 426
6) Keşf-ül-zünûn sh. 418, 490, 1560