Hadîs âlimi. İsmi, Ahmed bin Muhammed bin Abdürrahmân bin İbrâhim bin Abdülmuhsin el-Mısrî el-Ascudî olup, lakabı Şihâbüddîn’dir. 686 (m. 1287) senesinde Mısır’da Ascild denilen yerde doğdu. 758 (m. 1357) senesinde Mısır’da vefât etti.
Ahmed el-Ascudî’nin ilim öğrenme arzusu çoktu, ilerlemiş yaşına rağmen hadîs ilmini öğrendi. Şihâb-ül-Muhsînî, Nûr-ül-Battî, ed-Debbûsî, el-Vânî’den hadîs-i şerîf dinledi. Bir müddet İbn-ül-Vekîl’in derslerine devam etti, hizmetinde bulundu.
Ahmed bin Muhammed, aynı zamanda iyi bir edîb, fazilet sahibi, mütevâzî (alçak gönüllü), dînine çok bağlı bir zât idi. Mescid-ül-Hüseyni yakınındaki Merkez-iş-Şühûd denilen yerde, Mensûriyye, Fahriyye ve başka medreselerde ders okuttu.
İbn-i Râfi’ onun hakkında; “Ahmed el-Ascudî, çok hadîs-i şerîf rivâyet etti. Hadîs-i şerîfleri yazarken ve okurken çok titiz davranırdı. İskenderiyye, Dımeşk ve başka yerlerde hadîs-i şerîf dinledi” demektedir.
İbn-i Habîb ise onun hakkında; “El-Ascudî, derin âlim, herşeyiyle insanlara faydalı olmuş, hayırlı işleri yaparken acele eden bir zât idi. Kendi eliyle eserler yazdı. Bilhassa hadîs-i şerîfleri yazarken çok i’tinâ gösterirdi. Onları korumada çok titiz davranırdı” demektedir.
Şöyle anlatılır. “Ahmed el-Ascudî’nin Mensûriyye’de ders vermesini istemiyen ba’zı kimseler, sultâna şikâyette bulundular. Sultan, el-Câvulî adındaki âlimi çağırıp durumu öğrenmek istedi. El-Câvulî de; “Ahmed el-Ascudî âlimdir. Bu vazîfeye selâhiyyetli olup, dersin hakkını verir” deyip, ilmini ve doğruluğunu beyân etti. Bunun üzerine, onu sultâna şikâyet edenler, söyliyecek söz bulamadılar ve huzûrdan hemen ayrıldılar.”
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Dürer-ül-kâmine cild-1, sh. 269