Tasavvuf büyüklerinden. İsmi Ahmed bin İshâk bin Muhammed bin Müeyyed bin Ali’dir. Nisbesi Hemedânî ve Ebrekûhi, lakabı Şihâbüddîn, künyesi Ebü’l-Me’âli’dir. Babası Şirâz’in köylerinden olan Ebrekûh’un kadısı idi. 615 (m. 1218) senesinde burada doğdu. 701 (m. 1302) senesi Zilhicce ayının 19’unda Mekke-i mükerremede vefât etti. Küçük yaşta Ebû Bekr bin Sâbûr’dan hadîs-i şerîf dinledi. Sonra Abdüsselâm Serkûlî’nin derslerine devam etti. Daha sonra Bağdad’da; İbn-i Abdüsselâm ve İbn-i Sarmâ’dan, Şam’da; İbn-i Ebi Lukma ve İbn-i Sasrî’den. Mısır da; İbn-i Cebâb’dan, Kudüs’de; Ûkî’den ilim öğrendi. Hadîs-i şerîf rivâyet etti. Sonra tekrar Mısır’a gitti. Karâfe’ye yerleşti. Denildi ki: “Ahmed bin İshâk rü’yâsında Resûlullah efendimizi gördü. Resûlullah efendimiz, ona Mekke’de vefât edeceğini haber verdi. Ahmed bin İshâk âhır ömründe hac yaptı ve Mekke’de vefât etti.”
Kendisinden; Ebü’l-Alâ Faradî, Berzâlî, Müzî, Ya’merî, Konevî, Zehebî ve daha birçokları rivâyette bulunmuşlardır.
Ahmed bin İshâk, hayır sever, mütevâzi, kerâmetler sahibi bir zât idi. Çok talebe yetiştirdi. Sûfîler arasında Sühreverdî olarak tanınıyordu. Zira, tasavvuf ilmini Şihâbüddîn Sühreverdî’den almıştı.
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Ed-Dürer-ül-kâmine cild-1, sh. 102