Hadîs âlimi. İsmi, Abdullah bin Muhammed bin Asker bin Muzaffer bin Necm bin Şâdî bin Hilâl olup, künyesi Ebû Muhammed’dir. Lakabı Şerefüddîn’dir. Allâme Burhânüddîn’in babasıdır. 672 (m. 1273) senesinde Belbis adlı köyde doğdu. 739 (m. 1338) senesinde Dımeşk’da vefât etti.
Abdullah bin Muhammed; ed-Dimyâtî, İbn-i Dakîk-ıl-Iyd, Şihâb bin Ali el-Mahsinî, Ebü’l-Hasen bin Hârûn ve bir çok âlimden hadîs-i şerîf dinledi ve rivâyet etti. Fıkıh ilmini, İbn-i Rif’a ve İbn-i Kammah’dan öğrendi. 700 (m. 1300) senesinde İskenderiyye’ye gitti ve orada usûl ilmini el-Bâcî ve el-Cezerî’den, Arab dili ve edebiyatının inceliklerini Ebû Hayyân’dan öğrendi.
Abdullah bin Muhammed; Dimyât Esyût ve el-Menûfiyye’de kadılık görevinde bulundu. Bunun yanında el-Medreset-ül-Mücâvira ve el-Meşhed-ün-Nefîsî’de ders okuttu. Haleb kadılığına ta’yin olduğu zaman, sultandan özür diliyerek bu vazîfeyi kabûl etmedi. Bundan sonra Câmi’ul-ezher’de bir müddet ilimle meşgûl oldu.
Abdullah bin Muhammed, huyu ve ahlâkı güzel bir zât idi. Kendi eliyle eserler yazdı. Bir şiirinde özetle şöyle demektedir: “Hayâtımın güzelliklerine, onlardan ayrılırken veda ettim. Şimdi gözlerim ağlamakta, kalbim yanmaktadır. Hayâtımın günleri heder olup gitti. Ancak geriye hayâller kaldı.”
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Tabakât-üş-Şâfiiyye cild-10, sh. 43
2) Ed-Dürer-ül-kâmine cild-2, sh. 298