Hanbelî fıkıh âlimi ve muhaddis. İsmi, Abdullah bin Hasen (Hüseyn) bin Abdullah bin Abdülganî bin Abdulvâhid el-Makdisî es-Sâlihî’dir. Lakabı Şerefüddîn olup, Ebû Muhammed künyesi ile tanınırdı. 646 (m. 1248) senesinde doğdu. Küçük yaşta iken, Muhammed bin Sa’d, Meklû bin Allân ve daha başka âlimlerden ilim öğrendi. Muhammed bin Abdülhâdî, Beldânî, Hatîb-i Merdâ, İbrâhim bin Halîl gibi birçok âlimden Kur’ân-ı kerîmin kırâatini ve hadîs-i şerîf dinleyip öğrendi. Bunlardan hadîs-i şerîf rivâyet etti. Birçok âlim, ona icâzet verdi. Kendi gayretleriyle çok ilim tahsil etti. Fıkıh ilminde, herkesin müracaat kaynağı oldu. Müftîlik makamına yükseldi. Sorulan dinî suâllere fetvâ verirdi. Kardeşinin kadılığı zamanında, ona nâiblik (yardımcılık) vazîfesinde bulundu. Bir müddet de, İbn-i Müslim’in kadı naibi olarak çalıştı, ömrünün sonunda, kadılık vazîfesini müstakil olarak yürüttü. Bir seneden fazla kadılık vazîfesinde kaldı. Sâhibiyye Medresesi’nde ders okuturdu. Sâdıriyye ve Âlimiyye medreselerine, sonrada Eşrefiyye Medresesi’nin hadîs meşihatına (rektörlüğüne) ta’yin edildi. 732 (m. 1331) senesi Cemâzil-âhır ayının dördüncü gününün sonuna doğru, evinde akşam namazı için abdest alırken vefât etti. Ertesi gün Şeyh Ebû Ömer’in türbesine defnedildi. Cenâze namazında çok kalabalık bir cemâat bulundu.
Hanbelî mezhebi fıkıh âlimlerinin büyüklerinden olan Abdullah Makdisî, zamanının bir tanesi idi. Hayır ve hasenat sahibiydi. Yüksek faziletlerle süslenmişti. Çok güzel Kur’ân-ı kerîm okurdu. Kâdılık hizmetlerinde adâletten ayrılmaz, hüküm vermesi herkes tarafından takdîr ve medhedilirdi.
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Zeyl-i Tabakât-ı Hanâbile cild-2, sh. 418
2) Şezerât-üz-zeheb cild-6, sh. 100
3) Ed-Dürer-ül-kâmine cild-2, sh. 255