SADREDDÎN-İ VÂSITÎ (Ahmed bin Muhammed)

Hanbelî mezhebi hadîs âlimlerinden. İsmi, Ahmed bin Muhammed bin Enceb bin Kessâr el-Vâsıtî el-Bağdâdî olup, künyesi Ebû Abdullah ve lakabı Sadreddîn’dir. Aslen Vâsıtlıdır. 626 (m. 1229) senesinde doğdu. 698 (m. 1299) senesi Receb ayında Bağdad’da vefât etti. Bâb-ı Harb denilen yerde defn olundu.

Sadreddîn-i Vâsıtî hazretleri birçok âlim ile görüşüp onlardan ilim öğrendi.

Daha çok hadîs-i şerîf ilmi ile meşgûl oldu. Hadîs ilminde Hâfız, ya’nî yüzbin hadîs-i şerîf ezberlemiş idi. Vâsıt’ta Serif-üd-dâî er-Reşîdî’den, Bağdad’da; İbn-i Kamire’den, İbn-ül-Katî’î, İbn-ül-Lettiî, İbn-ül-Kabîbî ve başka âlimlerden ilim öğrendi. Kendisinden ise; Muhammed bin Abdürrezzâk ve başka âlimler rivâyetlerde bulundular.

Sadreddîn Ahmed bin Muhammed hazretleri, hadîsden başka fıkıh ve diğer ilimlerde de derin âlim idi. Şöhreti etrâfa yayılmış idi.

Safiyyüddîn Abdülmü’min bin Abdülhak (r.a.) diyor ki: “Sadreddîn-i Vâsıtî (r.a.), hadîs ilminde, hadîs-i şerîfleri tanımakta ve râvilerin isimlerini ve hâllerini tanımakta zamanının en büyük âlimlerinden idi. Görüştüğü, sohbetlerinde bulunduğu âlimlerden dinlediklerini kendi eliyle yazardı. Böylece çok yazı yazdı, ilme âit birçok temel bilgileri kayda geçti.”

Müstensıriyye Medresesi’nde hadîs ilmi okuturdu. Meclislerde, konuşmalarda, herkesin kendisine çok alâka göstermesini çekemeyip hased edenler oldu ise de, bunların çoğu hatâsını anlayıp tövbe etmiştir.

¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾

1) Zeyl-i Tabakât-ı Hanâbile cild-2, sh. 339

2) Şezerât-üz-zeheb cild-5, sh. 441