Hadîs âlimlerinden. Künyesi Ebû İshâk el-Bağdâdî, el-Harbî, lakabı Burhâneddîn’dir. 546 (m. 1151)’da doğdu. 620 (m. 1223) senesinde Musul’da vefât etti. Bağdad’da; İbn-i Batî’den, Ebû Tâhir Ahmed bin Ali bin Ma’mer el-Hüseymî’den, Ebû Ali bin er-Rahbî’den, Ebû Bekr bin Nekûr’dan Nasrullah Kazzaz’dan, Fahrunnisâ Şühde binti Ahmed bin el-İbirî’den ve diğer âlimlerden hadîs-i şerîf işitti, Hanbelî mezhebi fıkıh. bilgilerini öğrendi. Ali İbni Cevzî’den va’z dersleri aldı. Musul’da İbn-i Muhâcir’in medresesinde Dâr-ül-hadîs bölümünde baş müderrislik yaptı. Musul’da ve Sincâr’da hadîs-i şerîf rivâyet etti ve va’z yaptı. Nasûh İbn-ül-Hanbel şöyle demiştir: “Ehl-i sünnet âlimlerinden olup, faziletli bir vâ’iz idi. Musul’da onun gibi hadîs-i şerîf bilen ve onun gibi vâ’iz yok idi.” Münzirî de dedi ki: “O, faziletli ve dînin emirlerine, yasaklarına titizlikle uyan bir âlim idi. Ondan icâzetimiz var.” İbn-üs-Sâî de; “Kıymetli bir zât olup, Bağdad’a defalarca gelmiştir” dedi. Güzel şiirleri olup, bunların birinin ma’nâsı şöyledir:
“Bu dünyâ, sevinecek yer değildir. Dünyânın aldatmasından ve tuzaklarından çok kork, sakın! insan, nefsi ve malı ile sevinip oyalanırken, bir taraftan da dünyalık toplar. Nihâyet ölüm gelip, onu yakalayıverir, ecel şerbetini içer. Ölüm gelip çattığı zaman, onu geri çeviremez! Ölen kimse, şayet toprak altından, mezardan konuşabilseydi derdi ki: “Ey insan, gücünün yettiği kadar güzel amel işle!”
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Zeyl-i Tabakât-ı Hanâbile cild-2, sh. 149
2) Tekmiletü li-vefeyât-in-nakile cild-5, sh. 202
3) El-Bidâye ven-nihâye cild-13, sh. 109
4) Şezerât-üz-zeheb cild-5, sh. 99