Şafiî mezhebi fıkıh âlimlerinden. Künyesi Ebü’l-Fadl, lakabı Şerefüddîn’dir. 575 (m. 1179) senesinde Musul’da doğdu. 622 (m. 1225)’de orada vefât etti. İlmi babasından öğrendi. İlimde derin âlim ve faziletli bir zât idi. Şîrâzî’nin, Şafiî mezhebi fıkıh bilgilerine dâir “Et-Tenbîh” adlı eserini şerhetmiştir. İmâm-ı Gazâlî hazretlerinin İhyâu ulûmiddîn adlı kıymetli eserine “Sagîr” (küçük) ve “Kebîr” (büyük) iki muhtasar yazmıştır. İhyâ’dan ezbere ders verirdi. İlme dâir çok şey ezberlemiştir. Çok âlim yetiştirmiş olan bir aileye mensûb idi. Babası, dedesi ve amcası, zamanının âlimlerinden idi. Kendisini ilimde, babası yetiştirmiştir. Babasından sonra, Melik-ül-muazzam Muzafferüddîn bin Zeynüddîn’in Erbil’deki medresesesinde ders verdi. İbn-i Hılligân, Vefeyât-ül-a’yân adlı eserinde şöyle kaydetmiştir “Ben, daha çok küçük yaşta iken onun derslerinde bulundum. Onun gibi ders anlatan birini daha işitmedim. Hacca gidinceye kadar Erbil’de ders verdi. Hacdan dönüşünde Erbil’de bir müddet daha kaldı. Sonra 617 (m. 1220) senesinde, memleketi Musul’a döndü.
Kâhiriyye Medresesi’nin idâresi ona verildi. Vefât edinceye kadar bu işi yürütüp, ders verdi. Öyle bir zât idi ki, onu her hatırladığımda dünyâ gözümde küçülür”
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Mu’cem-ül-müellifîn cild-2, sh. 190
2) Vefeyât-ül-a’yân cild-1, sh. 108
3) El-Bidâye ven-nihâye cild-13, sh. 111
4) Tabakât-üş-Şâfiiyye cild-8, sh. 39
5) Şezerât-üz-zeheb cild-5, sh. 99