Şafiî mezhebi fıkıh ve usûl âlimlerinden. İsmi, Ahmed bin Îsâ bin Rıdvan el-Kenânî el-Askalânî’dir. “Kalyûbî” diye meşhûr oldu. Künyesi Ebü’l-Abbâs olup, Kemâleddîn lakabı ile tanınırdı. 627 (m. 1230) senesinin sonlarında doğdu.
Şafiî âlimlerinin büyüklerinden olan Kemâleddîn Kalyûbî sâlih bir fakîh idi. Temiz bir kalbe, doğru bir i’tikâda sahipti. Çok eser yazdı. Önce babasından, sonra da diğer âlimlerden ilim öğrendi. İbn-ül-Cümmeyzî’den hadîs-i şerîf rivâyet etti. Bir müddet kadılık yaptı. Hâfız Zekîyüddîn el-Münzirî ile buluştu. Ondan da hadîs-i şerîf rivâyet etti. 689 (m. 1290) senesinde vefât etti.
Çok kıymetli eserler yazdı. Başlıcaları şunlardır: 1. Şerh-üt-tenbîh, 2. Nehc-ül-vusûl fî ilm-il-usûl: Usûl-i fıkıh hakkında yazılmış muhtasar bir eserdir. 3. El-Mukaddimet-ül-Ahmediyye fî usûl-il-Arabiyye, 4. El-Cevâhir-üs-sehâbiyye fin-nüket-il-mercâniyye: Bu eserinde, Şeyh Celîlülmikdâr Ebû Abdullah bin Muhammed İbni Mercânî’nin anlattığı şeylerden topladıklarını yazdı. O, 684 (m. 1285) senesinde, İbn-ül-Mercânî’nin hacdan dönüşünde buluşup, onu dinlemişti. 5. El-Âlem-üz-zâhir fî menâkıb-ı fakîh İbn-i Tâhir: Mısır hatîbi şeyh Ebû Tâhir’in menkıbelerini topladığı bir eserdir. 6. El-Huccet-ür-râyida li firak-ir-râfid, 7. Tıbb-ül-kalbi ve vasl-is-sabbî: Tasavvufa dâir yazılmış bir eserdir.
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Tabakât-üş-Şâfiiyye cild-8, sh. 23, 24
2) Mu’cem-ül-müellifîn cild-2, sh. 38
3) Şezerât-üz-zeheb cild-5, sh. 444
4) Hüsn-ül-muhâdara cild-1, sh. 419