Fıkıh âlimi. İsmi, Ahmed bin Abdurrahmân bin Muhammed ed-Deşnâvî olup, Celâleddîn lakabını aldı. 615 (m. 1218) yılında Mısır’ın yukarı bir bölgesinde olan Deşna’da doğduğu için ed-Deşnâvî diye tanındı. Devrinin tanınmış âlimlerinden fıkıh ve nahiv ilmini okuyarak, bu sahalarda derin âlim oldu. Öyle ki, onun vera’ının ve takvâsının çokluğu sebebiyle, ebdâlden olduğu söylendi, ilmi ile amel eden bu büyük âlim, 697 (m. 1298) yılında Kûs’da vefât etti.
Ahmed bin Abdurrahmân; Behâeddîn İbni Cümeycî, Hâfız Abdülazîm el-Münzirî, Şeyh Mecdüddîn el-Kuşeyrî, Şeyh İzzeddîn bin Abdüsselâm’dan hadîs-i şerîf dinledi ve ilim öğrendi. Ayrıca fıkıh ilmini ihtisas edinen Ahmed bin Abdurrahmân, Şeyh Şerefüddîn el-Gaznî’den nahiv ilmini öğrendi. Nihâyet kendisini yetiştiren Ahmed bin Abdurrahmân’dan çok sayıda âlim istifâde etti. Nitekim, ondan Şemsüddîn bin el-Gammâh başta olmak üzere, pekçok âlim ilim öğrenip hadîs-i şerîf rivâyetinde bulundu.
Tanınmış fakîh Nadr bin Tebbâh, Şeyh İzzeddîn bin Abdüsselâm’a; “Ben şu iki gencin (Takıyyüddîn İbni Dakîk-il-İyd ve Şeyh Celâleddîn ed-Deşnâvî’nin) benzerini görmedim” dedi.
Ahmed bin Abdurrahmân, et-Tenbîh adlı eseri, oruç bahsine kadar şerhetmiştir. Ayrıca “Mukaddime fin-nahv” adlı eseriyle, ba’zı şiirlerinin bulunduğu bir eseri vardır.
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Tabakât-üş-Şâfiiyye, cild-8, sh. 20
2) Hüsn-ül-muhâdara, cild-1, sh. 417
3) Et-Tâli-üs-Sa’îd sh. 80