İsfehan’da yetişen fıkıh âlimlerinin büyüklerinden. İsmi, Mahmûd bin Ali bin Ebû Tâlib bin Abdullah bin Ebü’r-Recâ et-Temîmî el-İsfehânî olup, künyesi Ebû Tâlib’dir. Kâdıyy-ül-İsfehânî diye ma’rûftur. 585 (m. 1189) senesi Şevval ayında İsfehan’da vefât etti.
Ebû Tâlib el-İsfehânî hazretleri, Şafiî mezhebi âlimlerindendir. Fıkıh ilmini şehîd Muhammed bin Yahyâ’dan öğrendi. Başka âlimler ile de görüşüp, kendilerinden istifâde etti. Birçok ilimlerde, bilhassa hılâf ilminde çok yükseldi. Bir müddet ders okuttu, İsfehan’da birçok kimse bu zâttan fıkıh ve diğer ilimleri öğrendiler ve yüksek derecelere kavuştular. Çoğu meşhûr âlimlerden oldu. Ebû Tâlib el-İsfehânî (r.a.) vâ’iz idi. İnsanlara va’z ve nasihat ederdi. Va’z vermekte zamanındaki âlimlerin dayanağı, önderi idi. Hılâf ilmine âit, Ta’lîka ve Tarîka isimli eserleri vardır.
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Şezerât-üz-zeheb cild-4, sh. 284
2) Vefeyât-ül-a’yân cild-5, sh. 174
3) Mu’cem-ül-müellifîn cild 12, sh. 182
4) Tabakât-üş-Şâfiiyye (Sübkî) cild-7, sh. 286
5) Tabakât-üş-Şâfiiyye (Esnevî) cild-2, sh. 175
6) Esmâ-ül-müellifîn cild-2, sh. 404
7) İzâh-ül-meknûn cild-1, sh. 299
(Bkz. Tâc-ül-Ârifîn)