Fıkıh âlimlerinden. Adı, Amir bin Muhammed bin Amir bin Half el-Ensârî’dir. 484 (m. 1091) senesinde doğdu. 569 (m. 1174)’de vefât etti. Fakîh (fıkıh âlimi) olup, fıkıh mes’elelerini ezbere bilirdi. Aklının ve anlayışının kuvveti, fetvâlarındaki basireti, görüşünün kuvvetliliği bakımından kendi şehrinde, Belensiye ve diğer çevre memleketlerde tanınıp, meşhûr oldu. Muhammed bin Sehnûn’dan sonra bir müddet kadılık yaptı. Zamanının hadîs âlimi idi. Yaşadığı asırda memleketinde bulunan âlimlerin içinde benzeri yoktu. Kırâat ilmini, Alî bin Zerve el-Murâdî’den öğrendi. Ebü’l-Kâsım bin Nahhâs ile görüşüp sohbet etti. Ebü’l-Velîd bin Rüşd ve Ebû Abdullah el-Havlânî’den icâzet aldı. Ayrıca, Ebû Bahr el-Esedî, Ebû Bekr bin Arabî, Ebü’l-Hüseyn bin Vâcib, Ebû Ali es-Sadefi ve başka birçok büyük âlimden ilim öğrendi ve hadîs-i şerîf rivâyet etti. Zamanında bulunan büyük zâtlardan pekçoğu ile görüştü. Kendisinden de, Menûr bin Tâhir, Ebü’l-Kâsım bin el-Berrâk, Abdülmun’îm bin el-Fers ve başka birçok kimseler rivâyetlerde bulundular.
Âmir bin Muhammed el-Ensârî hazretleri, birçok eser te’lîf etmiş olup, Câmi’ül-besît ve Bugyet-üt-tâlib-ün-neşît bunlardandır.
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Mu’cem-ül-müellifîn cild-5, sh. 55
2) Ed-Dîbâc-ül-müzehheb sh. 216