Şafiî mezhebi fıkıh âlimlerinden. Künyesi, Ebü’l-Ferec Dârimî’dir. 358 (m. 969) senesinde Bağdad’da doğdu. 449 (m. 1057)’de Şam’da vefât etti. Fıkıh ilmini Ebü’l-Hüseyn bin el-Erdebîlî’den öğrendi. Ayrıca hesab (matematik) ilminde de âlim ve şâir idi. Bağdad’dan Rahbe’ye gidip, bir müddet orada kaldıktan sonra Dımeşk’e (Şam’a) gidip, orada yerleşti. İlim aldığı âlimlerden bir kısmı da; Ebû Muhammed bin Mâşî Ebû Bekr Verrâk, Muhammed bin Muzaffer, Ebû Bekr İbni Şâzân ve diğer âlimlerdir. Kendisinden ise; Ebû Ali Ehvezî, Abdülazîz Kettânî, Ebû Tâhir Muhammed bin Hasen el-Habbâl, Hâfız Ebû Bekr el-Hatîb ve diğerleri ilim almışlardır. “Câmi’-ül-Cevâmî’ ve “Mevdû-ül-Bedâî” “El-İstizkâr” adlı eserleri vardır. Şeyh Ebû İshâk şöyle demiştir: “O fıkıhda, hesab ilminde âlim ve şâirdir. Ondan daha fasih ve güzel konuşanı görmedim.”
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Tabakât-üş-Şâfiiyye cild-4, sh. 183
2) Mu’cem-ül-müellifîn cild-10, sh. 266
3) Esmâ-ül-müellifîn cild-2, sh. 70
4) El-A’lâm cild-6, sh. 254
5) Târih-i Bağdâd cild-2, sh. 362