Tebe-i tâbiîn’den büyük bir hadîs âlimi. Künyesi, Ebü’l-Hasen’dir. Doğum târihi bilinmemektedir. Hasen bin Sâlih ile ikiz kardeştirler. Kûfeli’dirler. Amr bin Ali’ye göre 151 (m. 768) târihinde vefât etti. Çok ibadet eden, zühdü ve takvâsı çok olan bir zâttır. Hadîs ilminde sika (güvenilir) bir âlim olarak kabûl edilir. Sahîh-i Müslim ve dört Sünen kitabında (Sünen-i Tirmüzî, Sünen-i Ebî Dâvûd, Sünen-i İbn-i Mâce, Sünen-i Nesâî) rivâyet ettiği hadîs-i şerîfler mevcûttur. Az hadîs-i şerîf rivâyet etmiştir. Babasından, Ebû İshâk es-Sebiî’den, Seleme bin Kuheyl, Semmak bin Harb, Yezîd bin Ebî Ziyad ve daha başka âlimlerden hadîs-i şerîf rivâyet etmiştir. Ondan da kardeşi İbn-i Uyeyne, Vekî’, Ebû Ahmed ez-Zübeyrî, İbn-i Nümeyr, Muâviye bin Hişâm, Abdullah bin Dâvûd gibi zâtlar hadîs-i şerîf rivâyet etmişler ve ilim öğrenmişlerdir.
Ahmed bin Hanbel, İbn-i Muin ve Nesâî, onun sika (güvenilir) bir âlim olduğunu söylemişlerdir. İbn-i Sa’d: “O çok Kur’ân-ı kerîm okuyan, sika (güvenilir) fakat, az hadîs-i şerîf rivâyet etmiştir.”
Anlatılır ki: Ali bin Sâlih, kardeşi Hasan bin Sâlih ve anneleri, geceyi ibâdetle geçirirlerdi. Geceyi üçe ayırırlar. Her biri bir kısmında ibâdetle meşgûl olurdu. Böylece, bu aile bütün gecelerini ibâdet yaparak geçirmiş olurlardı.
¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾¾
1) Hilyet-ül-evliyâ, cild-7, sh. 332
2) Tehzîb-üt-tehzîb, cild-1, sh. 216
3) El-Menhel-ül-azb-ül-mevrûd, cild-6, sh. 37