|
Şâfiî mezhebi âlimlerinden. Yaşadığı devrin en büyük fıkıh âlimi idi. İsmi,
İbrâhîm bin Ahmed bin İshâk bin Süreyc el-Mervezî'dir. Künyesi, Ebû İshâk'dır.
Horasan vilâyetinin bir kasabası olan şehrinde doğup büyüdüğü için, Mervezî"
denilmektedir. İlim için Bağdâd'a geldi. Uzun zaman Bağdâd'da oturdu. Burada,
Şafiî mezhebi âlimlerinin reisi olan, İbn-i Süreyc'den, ilim tahsil etti. Ondan
sonra Şafiî âlimlerinin reisi olup, uzun zaman ders okuttu ve fetvâ ile uğraştı.
İlim, onun talebeleri vasıtası ile etrafa yayıldı. 70'den fazla büyük âlim
yetiştirdi. Ömrünün sonuna doğru Mısır'a göç etti. 340 (m. 951) senesinde
Mısır'da vefât etti. Kabri, İmâm-ı Şâfiî hazretlerinin türbesi yanındadır.
Meşhûr ve yüksek bir fıkıh âlimi olan Ebû İshâk-ı Mervezî, aynı zamanda büyük
bir velidir. Vera' ve zuhd sahibi idi. Haramlardan ve şüphelilerden çok
sakınırdı. Birçok âlim, kendisinden ders okudu. Her mes'elede fetvâsına
başvurulurdu. Irak'ta Reîs-ül-ulemâ idi. Kendisinin ve talebelerinin ilme çok
hizmeti oldu. Birçok eser yazdı. Bunlardan başlıcaları şunlardır:
1.
Şerh-i Muhtasar-ı Müzenî: Muhtasar'ın en geniş
şerhi bu eserdir.
2.
El-Fusûlü fî ma'rifet-il-usûl
3.
El-Vesâyâ ve hisâb-üd-devr
4.
Kitâb-ul-husûs
ve'l-umûm
KAYNAKLAR
1)
Şezerât-az-zeheb
cild-2, sh-355
2)
Târîh-i Bağdâd cild-6, sh-11
3)
El-A'lâm cild-1, sh-28
4)
Mu'cem-ül-müellifîn
cild-1, sh-3
5)
Vefeyât-ül-a'yân
cild-1, sh-26
|
