TÜRKİYE GAZETESİ YAYINLARI

 

İSLÂM ALİMLERİ ANSİKLOPEDİSİ

2.CİLD

Bir Önceki Sayfaya Gider

CİLD  -  ALFABE  -  ASIR

Bir Sonraki Sayfaya Gider

01   02   03   04   05   06   07   08   09   10   11   12   13   14   15   16   17   18

ABDULLAH BİN EBİ ZEKERİYYA (Radıyallahü Anh)

Tâbiînin büyüklerinden bir hadîs âlimi. Künyesi Ebû Yahyâ eş-Şâmî'dir. Künyesi ile tanınır. Doğum târihi bilinmemektedir. 119 (m. 737) târihinde Halife Hişam zamanında ve Mekhûl'den sonra vefât etmiştir. Gazalara katılır, cihad ederdi. Babasının ismi İyâs bin Yezîd veya Zeyd bin İyâs'dır. Abdullah bin Ebû Zekeriyya, Şamlıların âlimlerinden olup, Mekhûl'un akranıdır, yani ilim bakımından onun gibidir. Hadîs ilminde sika bir âlimdir. Ümm-üd-Derdâ, Recâ bin Hayve, Ubâde bin Şâmid'den (r.anhüm) hâdîs-i şerîf rivâyet etti. Ondan da Rebîa bin Yezîd, Saîd bin Abdülazîz, Evzâî, Yemân bin Adıy gibi âlimler, hadîs-i şerîf rivâyet edip, ilim öğrenmişlerdir. Alimlerin hakkında buyurdukları: "İbn-i Sa'd, onu Şamlı Tâbiîn'in üçüncü tabakasında zikredip, "O, hadîs ilminde sika bir âlim olup, rivâyet ettiği hadîs-i şerîfler azdır."

Evzâî: "Zamanında, Şam'ın en fazîletti ve seçilmişlerinden idi." Yemân bin Adiy: "Şam'da çok ibâdet eden zâtlardan birisidir" dediler. Rivâyet ettiği hadîs-i şerîfler:

İbn-i Muhayriz'den rivâyet etti. Resûlullah efendimiz buyurdular ki: "Allah yolunda iken hâsıl o-lan tozla, Cehennemin dumanı, bir müslümanın üzerinde bir araya gelmez."

Ebûdderdâ'dan rivâyet etti: Resûlullah (s.a.v.) buyurdular ki: "Siz, kıyâmet gününde, kendi isimleriniz ve babalarınızın isimleriyle çağırılacaksınız. Öyleyse, isimlerinizi güzel koyunuz."

Menkıbesi ve sözleri: Ebû Cemile anlattı. İbn-i Ebî Zekeriyya'dan duydum. Buyurdu ki; "Abdullah bin Ebî Zekeriyya'nın meclisinde hiç kimse konuşamazdı. O derdi ki: "Allahü teâlâyı anıp, onun emir ve yasaklarından konuşursanız, sizinle ilgilenir, size kıymet veririm. Eğer, insanlardan ve onların dedi-kodu ve gıybetlerinden bahsederseniz, sizi terk eder, yanınızda durmam."

Utbe bin Temim bildirdi. O şöyle dedi: "Çok konuşan kimsenin düşmesi, hata etmesi ve yanlışlara dalması çok olur. Bu durumda olan kimsenin verâsı (şüphelilerden sakınması) az olur. Vera'sı az olanın kalbi, ölü bir kalb gibidir."

 

KAYNAKLAR

1) Hilyet-ül-evliyâ cild-5, sh-149

2) El-Kâşifcild-12, sh-87

3) Tehzîb-ut-tehzîb cild-5, sh-218

 
 

Bir Önceki Sayfaya Gider

Bu Bölümün İndex Sayfasına Gider

Bir Sonraki Sayfaya Gider