SAYFA 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041 042 043 044 045 046 047 048 049 050 051 052 053 054 055 056 057 058 059 060 061 062 063 064 065 066 067 068 069 070 071 072 073 074 075 076 077 078 079 080 081 082 083 084 085 086 087 088 089 090 091 092 093 094 095 096 097 098 099 100 101 102 103 104 105

TR AR

20 PEYGAMBERİMİZİN, ATICILIK YARIŞINDA KUVVET HUSULE GELMESİYLE İLGİLİ MUCİZELERİ

Peygamberimizin, Atıcılık Yarışında Kuvvet Husule Gelmesiyle İlgili Mucizeleri

Beyhekî'nin Seleme bin el-Ekua'dan rivayetine göre, bir gün Pey­gamberimiz (sallallahü aleyhi ve sellem), Eşlem kabilesinden bazı kimselerin atıcılık hususunda birbirleriyle yarışmakta olduklarim görmüş. Onların birbir­leriyle güzel bir şekilde yarışmalarına bakmış ve:

"Bu eğlence, pek güzel bir eğlencedir! Haydi atınız ve birbirinizle yarışimz! Şimdi ben, Seleme bin el-Ekva'ı tutuyorum, onu destekliyo­rum!" buyurmuştur. Orada yarışmakta olanlar da bunun üzerine yansı bırakmışlar ve: "Biz bu durumda, birbirimizle yanşamayız! Çünkü Hazret-i Peygamber taraf tutup Seleme'yi desteklemektedir. Bu takdirde Seleme bizlere muhakkak gâlib gelecektir!" demişlerdir.

Onların yarışmayı böyle bir gerekçe ile bıraktıklarim gören Pey­gamber (sallallahü aleyhi ve sellem) de bunun üzerine: "Haydi yansınız! Ben, sâdece Sele­me'yi desteklemekten vazgeçtim, şimdi hepinizi birden destekliyorum, hepinizle beraberim!" buyurmuştur.

Hazret-i Peygamber'in böyle buyurması üzerine, yeniden birbirleriyle yarışmaya başlayan bu kimseler, o günün akşamına kadar birbiriyle yarışmaya devam etmişler, fakat içlerinden hiç biri, bir diğerini yene­memiştir. Akşam olduğunda, tam bir beraberlik üzerine dağılmışlar­dır." [1]

Peygamberimizin Bir Diğer Mucizesi

İbn-i Sa'd'ın, bizzat Saîd bin el-Müseyyeb'in kendisinden olan rivayeti ise şöyledir: "Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem), dedem Hazn'e hitaben buyur­dular ki: "Senin adın: Sehl olsun!" Dedem ise, işin güzelliğini ve inceli­ğini anlıyamadığından: "Sehl, yumuşaklığı hatırlatır, bu ise merkebe yaraşır" dedi ve Rasulullah'ın teklifini kabul etmekten sakındı. Biz ise, dedemin ismini hatırlattığı huzuneti, yani gam ve kederi, bugüne kadar hep evimizde duyageldik."

Bu hususla ilgili olarak Buhârî'nin de Zührî tarikiyle Saîd bin el-Müseyyeb'ten, onun da babasından rivayet ettiği bir haber vardır ve şöyledir: Saîd'in babası el-Müseyyeb anlatır: "Bir gün babam Hazn, Peygamber'in (sallallahü aleyhi ve sellem) yanına gelmişti. Peygamberimiz, ona adının ne ol­duğunu sordu. O da "Hazn" cevabim verdi. Bunun üzerine Hazret-i Peygam­ber, onun bu adim beğenmedi ve değiştirmek istedi. Buyurdu ki: "Hayır, senin adın: Sehl olsun!" Babam ise şu karşılığı verdi: "Ben, bana vaktiyle babam tarafından verilmiş bulunan adımı değiştirmek istemem!"

el-Müseyyeb'in oğlu Saîd der ki: "İşte, dedemin bu anlayışsızlığı ve taşıdığı Hazn adı sebebiyle, bugüne kadar ailemizde huzunet, hüzün ve keder eksik olmamıştır."[2]

Cinlerin Şerrinden Sığ Inma Konusunda Meydana Gelen Bir Diğer Mucize

Hâkim, Übeyy hin Ka'b'tan şu heberi nakletmiştir: "Bir gün ben, Peyganıber'in (sallallahü aleyhi ve sellem) yanında idim. Bir A'râbî gelip dedi ki: "Ey Allah'ın Resulü, benim bir kardeşim var ve o çok ağır bir şekilde hastadır." Pey­gamberimiz ona, kardeşinin hastalığimn ne olduğunu sordu. A'râbî: "Kardeşim, cinlerin şerrine uğramış, cinnet hastalığına tutulmuştur" dedi. Peygamberimiz de kendisine: "Haydi kardeşini buraya getir!" bu­yurdu. A'râbî gidip kardeşini getirdi ve Peygamberimiz'in önüne oturttu. Peygamberimiz de bazı sûre ve âyetler okuyarak o hastayı, Allah'ın ko­rumasına havale etti. Peygamberimiz1 in okuduğu sûre ve âyetler şun­lardı:

1- Fatiha Sûresi,

2- el-Bakara Sûresi'nin baş tarafından dört âyet: (Elif lâm mîm ile başlayıp el-müflihîn'a kadar),

3- "Ve ilâhüküm ilâhün vâhidün" âyetiyle Ayete11-Kürsî,

4-  el-Ârâf Sûresinden "înne rabbekümullahü" diye başhyan 54. âyet,

5- el-Mü"minûn Sûresinin sonundaki üç âyet,

6- El-Cinn Sûresinin üçüncü âyeti,

7- el-Sâffât Sûresinin başından on âyet,

8- el-Haşr Sûresinin sonundaki üç ayet,

9- "Kul hüvallahü ehad" yâni Ihlâs Sûresi,

10- "Kul eûzü bi-rabbil-felak" Sûresi,

11- "Kul eûzü bi-rabbinnâsi" Sûresi.   '

Sevgili Peygamberimiz, bu sûre ve âyetleri okuyarak Allah'a olan duasını ve niyazim bitirdiği ve bütün serlerden Allah'a sığınma sûreleri olan "Kul Eûzü" leri okuyarak son verdiği zaman; o ârâbînin mecnûn olan kardeşi sapasağlam ayağa kalktı ve sanki hiç hasta olmamışa dön­dü." [3]

------------------------