10. Bir Hastalığa yahut Başka Bir Musibete Tutulanı Görünce Okunacak duâlar

786- Ebû Hüreyre'den (radıyallahü anh) yapılan rivâyete göre, Peygamber sallallahü aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:

“Kim Bir musibete uğramışı görür de:

"Elhamdü lillâhillezî âfânî mimmâ ibtelâke bihi ve faddahnî alâ kesîrin mimmen haleka tafdîhn."

"Seni mübtelâ kıldığı şeyden bana afiyet veren ve yarattığı çok kimselerden beni üstün kılan Allah'a hamd olsun, derse, o belâ ona isabet etmez."

787- Ömer ibn Hattâb'dan (radıyallahü anh) yapılan rivâyette Resûlüllah sallallahü aleyhi ve sellem şöyle buyurmuştur:

"Kim belâ sahibini görür de:

"Elhamdü lillâhilîezî âfânî mimmebtelâke bihî ve faddalenîalâ kesîrin mimmen haleka tafdîlen."

"Seni mübtelâ kıldığı şeyden bana afiyet veren ve yarattığı çok kimseler üzerine beni üstün kılan Allah'a hamd olsun", derse muhakkak o belâdan nerede olursa olsun yaşadığı müddet kurtulmuş olur."

Ben derim ki: Gerek mezhebimize bağlı olan ve gerekse bağlı olmayan âlimler demişlerdir ki, insan bu sözleri kendi nefsine işittirecek şekilde gizli söylemeli, belâya uğramışa duyurmamalıdır. Çünkü bu sözlerden kalbi incinir. Fakat bir fesaddan korkulmadığı takdirde, adamın belâsı bir günahdan dolayı ise bu sözler aşikâre söylenebilir. En iyisini Allah bilir.

١٠- باب ما يقولُ إذا رَأى مُبتلى بمرضٍ أو غيرِه

٧٨٦- روينا في كتاب الترمذي، عن أبي هريرة رضي اللّه عنه، عن النبيّ صلى اللّه عليه وسلم قال‏:

‏"‏مَنْ رأى مُبْتَلىً

فَقالَ‏: الحَمْدُ للّه الَّذي عافاني مِمَّا ابْتلاكَ بِهِ وَفَضَّلَنِي على كَثِيرٍ مِمَّنْ خَلَقَ تَفْضِيلاً، لَمْ يُصِبْهُ ذلكَ البَلاءُ‏"‏

قال الترمذي‏: حديث حسن‏.‏ (٥)

٧٨٧- وروينا في كتاب الترمذي، عن عمرَ بن الخطاب رضي اللّه عنه؛ أن رسول اللّه صلى اللّه عليه وسلم قال‏:

‏"‏مَنْ رأى صَاحِبَ بَلاءٍ

فَقالَ‏: الحَمْدُ للّه الَّذي عافانِي مِمَّا ابْتَلاكَ بِهِ وَفَضَّلَنِي على كَثِيرٍ مِمَّنْ خَلَقَ تَفضِيلاً إِلاَّ عُوفِيَ مِنْ ذلكَ البَلاءِ كائِناً ما كانَ ما عاش‏"‏ ضعَّفَ الترمذي إسنادَه‏.‏ (٦)

قلتُ‏: قال العلماء من أصحابنا وغيرهم‏: ينبغي أن يقولَ هذا الذكرَ سِرّاً بحيثُ يُسمعُ نفسَه ولا يُسمعُه المبتلى لئلا يتألَّمَ قلبُه بذلك، إلا أن تكون بليّتُه معصيةً فلا بأس أن يُسمعَه ذلك إن لم يخفْ من ذلك مفسدة، واللّه أعلم‏.‏