Geri

   

 

 

İleri

 

6. Allah'ı Anmadan Önce Meclisten Kalkmanın Mekruhluğu

 

770- Sahîh isnadla Ebû Hüreyre'den (radıyallahü anh) yapılan rivayetde demiştir ki, Resûlüllah sallallahü aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:

"Bir meclisten kalkan bir toplum o mecliste Allahü teâlâyı anmadan kalkarsa, bir merkeb leşinden kalkmış gibi olurlar ve onlar için bu bir pişmanlık Olur."

 

 

 

771- Ebû Hüreyre'den rivâyet edilmiştir. O da Resûlüllah sallallahü aleyhi ve sellem'den rivâyetettiğinegöre, Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem):”

“Kim bir yerde oturur da orada Allahü tealâ'yı anmazsa,-Allah'a bir noksanlık yapmış olur. kim de bir yatakta uzanır da orada Allah'a teâlâ'yı anmazsa, Allah'a karşı bir noksanlık yapmış olur, buyurdu."

 

 

 

 

 

 

772- Ebû Hüreyre'den (radıyallahü anh) yapılan rivâyetde Peygamber sallallahü aleyhi ve sellem şöyle buyurdu.

"Bir toplum bir mecliste oturur da orada Allahü teâlâ'yı anmazlar ve orada peygamberlerine Salât getirmezlerse, muhakkak onlar üzerine bir noksanlık olur. Allah dilerse onlara azâb eder, dilerse onları bağışlar."

٦- باب كَراهةِ القِيَام مِن المجلسِ قبلَ أنْ يذكرَ اللّه تعالى

٧٧٠- روينا بالإِسناد الصحيح في سنن أبي داود وغيره، عن أبي هريرة رضي اللّه عنه قال‏: قال رسول اللّه صلى اللّه عليه وسلم ‏قال‏:‏

‏”‏‏مَا مِنْ قَوْمٍ يَقُومُونَ مِنْ مَجْلسٍ لا يَذْكُرُونَ اللّه تَعالى فِيهِ إِلاَّ قامُوا عَنْ مثْلِ جِيفَةِ حِمارٍ وكانَ لَهُمْ حَسْرَةً‏"‏‏.‏‏ (٩)

٧٧١- وروينا فيه، عن أبي هريرة أيضاً، عن رسول اللّه صلى اللّه عليه وسلم قال ‏قال‏:‏

‏”‏‏مَنْ قَعَدَ مَقْعَداً لَمْ يَذْكُرِ اللّه تَعالى فِيهِ كانَتْ عَلَيْهِ مِنَ اللّه تِرَةٌ، وَمَنِ اضْطَجَعَ مَضْجَعاً لا يَذْكُرُ اللّه تَعالى فيهِ كانَتْ عَلَيْهِ مِنَ اللّه تِرَةٌ‏"‏ (١٠)

قلت‏: تِرَة بكسر التاء وتخفيف الراء، ومعناه‏: نقص،

وقيل تبعة؛ ويجوز أن يكون حسرة كما في الرواية الأخرى‏.‏

٧٧٢- وروينا في كتاب الترمذي، عن أبي هريرة أيضاً، عن النبيّ صلى اللّه عليه وسلم قال ‏قال‏:‏

‏”‏‏ما جَلَس قَوْمٌ مَجْلِساً لَمْ يَذْكُرُوا اللّه تَعالى فِيهِ ولَمْ يُصَلُّوا على نَبِيِّهمْ فِيهِ إِلاَّ كانَ عَلَيْهِمْ تِرَةٌ، فإنْ شاءَ عَذبهُمْ، وَإنْ شاءَ غَفَرَ لَهُم‏"‏

قال الترمذي‏: حديث حسن‏.‏ (١١)