10. Gök Gürültüsü İşitildiği Zaman Okunacak duâlar

475- Zayıf bir isnadla İbn Ömer'den (radıyallahü anhüma) rivâyet edildiğine göre, Resûlüllah sallallahü aleyhi ve sellem, gök gürültüsü ve şimşek sesini duyduğu zaman şöyle buyururdu:

"Allah'ım! Gazabınla bizi öldürme, azabınla da bizi helâk etme. Bunun önünde olacak felâketten bize afiyet ver."

476- Abdullah ibn Zübeyr'den (radıyallahü anhüma) Sahîh bir isnad ile rivâyet edildiğine göre kendisi gök gürültüsünü işittiği zaman sözü kesip şöyle derdi:

“Gök gürültüsünün Allah'a hamd ile, meleklerin de O'ndan korkarak tesbih etmekte oldukları Allah (celle celalühü), bütün noksanlıklardan münezzehtir. "

477- İmâm Şâfi’î (rahimehullah) Ümm adlı kitabda Sahîh bir isnadla, Tabi'in imâmlarından değeri yüksek Tavus (radıyallahü anh) den rivâyet ettiğine göre, Tavus gök gürültüsünü işittiği zaman şöyle derdi:

"(Gök gürültüsü ve meleklerin) kendisine tesbihde bulunduğu varlık, bütün noksanlıklardan münezzehtir."

Şâfi’î der ki: Tavus bu sözü ile Allahü teâlâ'nın (Gök gürültüsü hamd ederek O'nu tesbih eder) âyetini kasdetmiş olmalı.

İbn Abbâs'dan (radıyallahü anhüma) anlattıklarına göre, o şöyle demiştir:

“Biz bir seferde Ömer ile (radıyallahü anh) beraberdik. Bize gök gürültüsü, şimşek ve dolu isabet etti. Kâb bize dedi ki: Kim gök gürültüsünü işittiği zaman üç defa:

(Gök gürültüsünün Allah'a hamd ile, meleklerin de O'ndan korkarak tesbih etmekte oldukları Allah, bütün noksanlıklardan münezzehtir.) derse, o gök gürültüsünün afetinden kurtulur. Biz bunu söyledik de afiyet bulduk."

١٠- بابُ ما يقولُ إذا سمعَ الرَّعْدَ

٤٧٥- روينا في كتاب الترمذي، بإسناد ضعيف، عن ابن عمر رضي اللّه عنهما؛

أن رسول اللّه صلى اللّه عليه وسلم كان إذا سمع صوتَ الرعد والصَّواعق قال:

"اللّهمَّ لا تَقْتُلْنا بِغَضَبِكَ، ولا تُهْلِكْنا بِعَذَابِكَ، وَعافِنا قَبْلَ ذلكَ".

٤٧٦- وروينا بالإِسناد الصحيح في الموطأ، عن عبد اللّه بن الزبير رضي اللّه عنهما،

أنه كان إذا سمع الرعدَ تركَ الحديثَ وقال: سُبْحانَ الَّذي يُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ وَالمَلائِكَةُ مِنْ خِيفَتِهِ.

٤٧٧- وروى الإِمام الشافعي رحمه اللّه في "الأم" (٢) " بإسناده الصحيح عن طاووس الإِمام التابعي الجليل رضي اللّه عنه أنه كان يقول إذا سمع الرعد:

سبحانَ مَنْ سَبَّحَتْ له. قال الشافعي: كأنه يذهب إلى قول اللّه تعالى: {وَيُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ} [الرعد:١٣].

وذكروا  ، عن ابن عباس رضي اللّه عنهما قال: كنّا مع عمر رضي اللّه عنه في سفر، فأصابنا رعدٌ وبرقٌ وبَرَدٌ، فقال لنا كعب: مَن قال حين يسمع الرعد: سُبْحَانَ مَنْ يُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ وَالمَلائِكَةُ مِنْ خِيفَتِهِ ثلاثًا، عُوفي من ذلك الرعد، فقلنا، فعوفينا.