SAYFA 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041 042 043 044 045 046 047 048 049 050 051 052 053 054 055 056 057 058 059 060 061 062 063 064 065 066 067 068 069 070 071 072 073 074 075 076 077 078 079 080 081 082 083 084 085 086 087 088 089 090 091 092 093 094 095 096 097 098 099 100 101 102 103 104 105

TR AR

21- Defin ve Telkinde Söylenecek Sözler

El-Bezzâr, Hazret-i Ali (radıyallahü anh) 'dan rivayetine göre ;şöyle demiştir:

Cenaze kabre varıp millet oturunca sen oturma, kabrin ucun­da ayakta bekle, Kabre bırakılınca şöyle de:

Allah'ın adıyla ve Rasûlüllah'ın milleti üzre (defn ediyoruz) . Al­lah'ım, kulun sana vardı! Kendisine varılanların en hayırlısı sensin! Dünyayı arkada bıraktı. Gideceği yeri daha hayırlı kü. Zira sen şöy­le demişsin.

Allah'ın katındaki, iyilik yapanlara dünyadan daha hayırlıdır.)

Taberani ve Beyhaki (Şûab) da İbn Ömer (radıyallahü anhü-ma) ’dan rivayet ettiklerine göre şöyle demiştir:

Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ’den işittim ki şöyle di­yordu: (Sizden biri ölürse onu geciktirmekle hapis etmeyin. Kabri­ne acele yürüyün. Baş ucunda Fatihayı okuyun. Ayak ucunda da Ba­kara sûresinin son âyetlerini okuyun.)

Taberanî, Abdurrahman b. el-Ala b. el-Hallâc'dan istihraç et­tiğine göre şöyle demiştir:

Babam bana dedi ki, ey oğul! Beni kabre koyduğunuzda;

(Allah'ın adıyla ve Rasûlüllah'ın milleti üzre defn ediyoruz) de, sonra toprakla üzerimi ört ve baş ucumda fâtiha'yı, ayak ucumda da Bakara’nın son âyetlerini oku. Çünkü Allah'ın Resulünün böyle dediğini işittim.

İbn Ebi Şeybe, Katâde'den rivayet ettiğine göre; Enes (radıyallahü anh) , oğlunu defin edince şöyle dedi:

(Yâ Rabbi! Kabrini geniş kıl! Ruhuna göğün kapılarım aç. Onu dünyadaki evinden daha güzel bir eve sahip kıl.)

Saîd İbn Mansur, Enes (radıyallahü anh) 'den rivayetine |ore; O ölüyü kabre bırakınca şöyle dermiş:

(Yâ Rab kabrini geniş eyle. Ruhunu semaya yükselt. Onu rahatla karşıla.)

İbn Mâce ve Beyhaki, (Sünen) inde İbn Müseyyib'den rivayet ettiklerine göre şöyle demiş

İbn Ömer'i kızının cenazesini kaldırırken gördüm. Onu kabre bırakınca şöyle dedi:

Allah'ın adıyla ve Allah'ın yolunda defin ediyoruz, kabri toprakla düzeltince de şöyle dedi:

(Yarab! Onu şeytandan ve kabir azabından koru. Kabir tam düzeltilince de kabrin kenarından ayağa kalkarak şöyle dedi: (Yâ Rab! Kabrini geniş eyle ruhunu semaya yükselt ve rızana nail eyle. Sonra da (ben Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) 'den böyle işittim) dedi.

İbn Ebi Şeybe, Mücâhid'den rivayet ettiğine göre O, cenazeleri kabre koyarken şöyle diyormuş:

Yâ Rab! Bu kulundur. Sen bizden daha iyi onu bilirsin. Biz ise onun hakkında hayırdan başka bir şey bilmiyoruz.

Onu oturtup suâle çekmişsin. Yâ Rab! Dünyada sahip olduğu müsbet sözlere aynen âhirette de sahip eyle, ona rahmet et ve Nebiy-yi Zişana kavuştur. Arkasından bizi dalalete götürme, onun ecrinden bizi mahrum eyleme...

Hâkim –i Tirmizi demiş ki:

Kabrin başinda durmak ve sualde güçlü olması için duâ etmek, ölüye namazdan sonra ikinci bir imdattır. Zira müminler için na­maz, asker gibidir. Toplanıp Melikin kapısında ölüye şefaat diler­ler, kabir üzerinde beklemek, ölüye sualde sebatı telkin etmek, o askerlere yardımdır.

İbn Sa'd, Dehhâk'dan istihracına göre-,

İbn Siret Nezzâl, Dehhak'a (Beni kabre bıraktığında Yarab bu kabri ve içindekini mübarek eyle) diye söylemesini Ona tenbih etmiştir.