42. BABA DOSTLARINA İKRAM ANA, BABA DOSTLARINA, AKRABAYA, EŞİNE VE İKRAMA LÂYIK KİMSELERE İYİLİK ETMENİN FAZİLETİ 342. İbn Ömer radıyallahü anhümâ’dan rivayet edildiğine göre Peygamber aleyhisselâm şöyle buyurdu: “En makbul iyilik, baba dostunu koruyup gözetmektir.” 343. Abdullah İbn Dînâr’dan rivayet edildiğine göre, Abdullah İbn Ömer radıyallahü anhümâ şöyle dedi: Bedevilerden biri Abdullah İbn Ömer’le Mekke yolunda karşılaştı. Abdullah İbn Ömer ona selâm verdi; kendi bindiği eşeğe onu bindirdi ve başındaki sarığı da ona verdi. Abdullah İbn Dinâr sözüne devamla dedi ki: Biz İbn Ömer’e: – Allah iyiliğini versin, bu adam bedevilerden biri. Onlar aza kanaat ederler, deyince bize şunları söyledi: - Bu zâtın babası, (babam) Ömer İbn Hattâb’ın dostuydu. Ben Resûlüllah sallallahu aleyhi ve sellem’in şöyle buyurduğunu duydum: “En makbul iyilik, baba dostunun ailesini koruyup gözetmektir.” Abdullah İbn Dînâr’ın Abdullah İbn Ömer’den bir başka rivayeti de şöyledir: Bir defasında İbn Ömer Mekke’ye gitmek üzere yola çıktı. Deveye binmekten usandığı zaman üzerinde istirahat edeceği bir merkebiyle, başına sardığı bir de sarığı vardı. Birgün İbn Ömer eşeğin üzerinde dinlenirken bir bedeviye rastladı. Ona: - Sen falan oğlu falan değil misin? diye sordu. Adam: - Evet, deyince eşeği ona verdi ve: - Buna bin, dedi. Sarığı da ona uzatarak, bunu da başına sar, dedi. Arkadaşlarından biri İbn Ömer’e: - Allah seni bağışlasın. Üzerinde dinlendiğin eşek ile başına sardığın sarığı şu bedeviye boşuna verdin, deyince İbn Ömer şunları söyledi: - Ben Resûlüllah sallallahu aleyhi ve sellem’i “İyiliklerin en değerlisi, insanın babası öldükten sonra, baba dostunun ailesini kollayıp gözetmesidir” buyururken duydum. Bu adamın babası, (babam) Ömer radıyallahü anh’in dostuydu. Müslim, Birr 11-13. Ayrıca bk. Ebû Dâvûd, Edeb 120; Tirmizî, Birr 5 344. Ebû Üseyd Mâlik İbn Rebîa es-Sâidî radıyallahü anh şöyle dedi: Bir gün biz Resûlüllah sallallahu aleyhi ve sellem’in huzurunda otururken Selemeoğulları kabilesinden bir adam çıkageldi ve: - Yâ Resûlallah! Anamla babam öldükten sonra onlara yapabileceğim bir iyilik var mı? diye sordu. Resûl-i Ekrem şöyle buyurdu: – “Evet, onlara dua eder günahlarının bağışlanmasını dilersin; vasiyetlerini yerine getirirsin; akrabasını koruyup gözetirsin; dostlarına da ikramda bulunursun.” Ebû Dâvûd, Edeb 120. Ayrıca bk. İbn Mâce, Edeb 2 345. Âişe radıyallahü anhâ şöyle dedi: Peygamber aleyhisselâm’ın hanımlarından hiçbirini Hatice’yi kıskandığım kadar kıskanmadım. Üstelik onu (Resûl-i Ekrem’in yanında) hiç görmedim. Fakat Resûl-i Ekrem onu sık sık anardı. Bir koyun kesip etini parçaladığında, çoğu zaman Hatice’nin dostlarına gönderirdi. Bazan (dayanamayıp) Resûl-i Ekrem’e: - Sanki dünyada Hatice’den başka kadın kalmadı! derdim. Resûl-i Ekrem: - “O şöyle şöyleydi” diye özelliklerini sayar ve “Çocuklarım ondan oldu”, derdi. Buhârî, Menâkıbü’l-ensâr 20; Müslim, Fezâilü’s-sahâbe 74-76. Ayrıca bk. Tirmizî, Birr 70, Menâkıb 70 Bir rivayete göre Hazret-i Âişe: - Resûl-i Ekrem koyun kesecek olursa, Hatice’nin arkadaşlarına yeteri kadar gönderirdi, dedi. Buhârî, Menâkıbü’l-ensâr 20; Müslim, Fezâilü’s-sahâbe 74 Başka bir rivayete göre ise Hazret-i Âişe şöyle dedi: Resûl-i Ekrem koyun kestiği zaman, “Ondan Hatice’nin arkadaşlarına da gönderin” derdi. Müslim, Fezâilü’s-sahâbe 75 Başka bir rivayete göre Hazret-i Âişe şöyle dedi: Hatice’nin kızkardeşi Hâle Binti Huveylid birgün Resûlüllah’ın huzuruna girmek için izin istemişti. Resûl-i Ekrem Hatice’nin sesini hatırladı ve: “Allahım, bu Huveylid kızı Hâle!” diye heyecanlandı. Buhârî, Menâkıbü’l-ensâr 20; Müslim, Fezâilü’s-sahâbe 78 346. Enes İbn Mâlik radıyallahü anh şöyle dedi: Cerîr İbn Abdullah el-Becelî ile bir yolculuğa çıkmıştım. (Benden yaşlı olduğu hâlde) Cerîr bana hizmet ediyordu. Ona: - Böyle yapma! deyince bana şunları söyledi: - Ben ensarın Resûlüllah sallallahu aleyhi ve sellem’e pek çok hizmet ettiğini gördüm ve kendi kendime “Şâyet ensardan biriyle arkadaşlık edersem ben de ona hizmet edeceğim” diye yemin etmiştim. Buhârî, Cihâd 71; Müslim, Fezâilü’s-sahâbe 181 |