157. Bab—Allah İçin Bir Secde Yapan Kimsenin Fazileti 1513. Bize Muhammed b. Kesîr, el-Evzâ'î'den, (O) Harun b. Riyâb'dan, (O da) el-Ahnef b. Kays'tan (naklen) rivâyet etti ki, O şöyle dedi: (Bir gün) Dımeşk camiine girdim. Bir de ne görsem, bir adam çokça rükû ve secde ediyor. (Kendi kendime) dedim ki; dışarı çikmayayım da şu (adam), namazdan çift rekâtta mı, yoksa tek rekâtta mı ayrıldığını bilecek mi, bakayım. Nihayet (namazını) bitirince; "ey Allah'ın kulu! (Namazdan) çift rekâtta mı yoksa tek rekâtta mı ayrıldığını biliyor musun?" dedim de o, şu karşılığı verdi: "Ben bilmiyorsam, şüphe yok ki, Allah bilir!" Sonra da şöyle dedi: Muhakkak ki ben dostum Ebu'l-Kasım'ı (sallallahü aleyhi ve sellem), şöyle buyururken işitmiştim: "Allah için bir secde yapan hiçbir kul yoktur ki, Allah bu (secde) sebebiyle onu bir derece yükseltmiş ve bu (secde) sebebiyle ondan bir günâhım indirmiş olmasın!" (Bunun üzerine) ben; "Allah sana merhamet etsin, sen kimsin?" dedim. "Ben, Ebû Zerr’im" dedi. (El-Ahnef) dedi ki; o zaman (O'nun şahsiyeti karşısında) nefsim bana küçük ve önemsiz göründü. |