BAB 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018

NO. 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041 042 043 044 045 046 047 048 049 050 051 052 053 054 055 056 057 058 059 060 061 062 063 064 065 066 067 068 069 070 071 072 073 074 075 076 077 078 079 080 081 082 083 084 085 086 087 088 089 090 091 092 093 094 095 096 097 098 099 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 186 187 188 189 190 191 192 193 194 195 196 197 198 199 200 201 202 203 204 205 206 207 208 209 210 211 212 213 214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 225 226 227 228 229 230 231 232 233 234 235 236 237 238 239 240 241 242 243 244 245 246 247 248 249 250 251 252 253 254 255 256 257 258 259 260 261 262 263 264 265 266 267 268 269 270 271 272 273 274 275 276 277 278 279 280 281 282 283 284 285 286

TR AR

4. Namaza Başlarken Tekbir İçin Elleri Kulakların Hizasına Kaldırmak

198. Abdullah b. Ömer (radıyallahü anh) der ki: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) namaza dururken ellerini kulaklarının hizasına kadar kaldırırdı. Başını rukûdan kaldırınca da ellerini kaldırır ve «Semiallahu limen hamiden, rabbena lekelhamd» derdi. Secdeye varırken ve secdeden kalkarken ellerini kaldırmazdı. Buhârî, Ezan, 10/83; Müslim, Salât, 4/21-22. Ayrıca bkz. Şeybanî, 99.

Dört mezhep imamından yalnız İmam Şafiî bu hadise dayanarak rükûa varırken ve rukûdan kalkarken elleri kaldırmanın sünnet olduğunu söyler. Hanefî, Mâliki ve Hanbeli imamları «yedi yerden başka yerde el kaldırılmaz...» hadisine dayanarak yalnız namaza dururken elleri kaldırmanın sünnet olduğunu söylerler. O yedi yer: Namaza dururken, vitir namazında kunut duasından önce, bayram tekbirlerinde dört yerde ve hacdadır.

199. Hazret-i Ali'nin oğlu Hazret-i Hüseyn'in (radıyallahü anh) oğlu Ali şöyle Rivâyet eder: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) namazda rükû ve secdeye eğilirken ve secdeden kalkarken tekbir alırdı. Allah'ın rahmetine kavuşuncaya kadar namazı hep böyle kıldı. Şeybanî, 102

200. Süleyman b. Yesar, Resûlüllah'ın (sallallahü aleyhi ve sellem) tekbir alırken ellerini kaldırdığını Rivâyet etti.

201. Ebû Seleme b. Abdurrahman b. Avf der ki: Ebû Hüreyre (radıyallahü anh) bize namaz kıldırır, eğilirken ve doğrulurken tekbir alırdı. Namazdan sonra:

« Vallahi namazı, Resûlüllah'ın namazına en çok benzeyen benim,» dedi. Buharî, Ezan, 10/115; Müslim, Salât, 4/27. Ayrıca bkz. Şeybanî, 103.

202. Salim der ki: Abdullah b. Ömer (radıyallahü anh) namazda eğilirken ve doğrulurken tekbir alırdı.

203. Nafî der ki: Abdullah b. Ömer (radıyallahü anh) namaza dururken ellerini omuzlarının hizasına, rukûdan doğrulurken omuzlarının biraz aşağısına kadar kaldırırdı.

204. Keysan oğlu Vehb der ki: Abdullah oğlu Câbir (radıyallahü anh) bize namazda tekbir almayı öğretir, eğilirken ve doğrulurken tekbir almamızı emrederdi. Şeybanî, 102.

205. İmâm-ı Mâlik der ki: İbn Şihab: «Kişi cemaatle kılınan namazın bir rek'atına ulaşır da —îftitah tekbirine niyet ederek— bir tekbir alabilirse cemaate yetişmiş olur.» Ebu Davud, Salât, 2/115.

Bu durum, şöyle olabilir: Cemaat son tahiyyata oturduktan sonra yeni gelen kimse imam selâm vermeden iftitah tekbiri niyeti ile bir tekbir almışsa cemaate yetişmiş ve cemaat sevabını almış olur. dedi.

İmâm-ı Mâlik: «Bu tekbir ile iftitah tekbirine niyet ettiği zaman olur.» dedi.

206. İmâm-ı Mâlik'e:

« Bir adam imamla beraber namaza dursa, iftitah ve rükû tekbirlerini unutsa, bir rek'at kıldıktan sonra hatırlayıp ikinci rek'atta tekbir alsa olur mu?» diye sorulduğunda:

« Namaza yeniden başlaması evlâdır. Eğer imamla iftitah tekbirini almayı unutur da, birinci rükûda tekbir alır ve iftitah tekbirine niyet ederse caiz olur,» dedi.

207. İmâm-ı Mâlik der ki:

« Bir kimse kendi başına namaz kılarken iftitah tekbirini unutursa, namaza yeniden başlar.»

208. İmâm-ı Mâlik der ki: «İmam iftitah tekbirini unutur da namazı bitirinceye kadar hatırlamazsa namazı iade eder. Arkasındakiler de —tekbir almış olsalar bile— namazı iade ederler.»