BAB 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036

NO. 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041 042 043 044 045 046 047 048 049 050 051 052 053 054 055 056 057 058 059 060 061 062 063 064 065 066 067 068 069 070 071 072 073 074 075 076 077 078 079 080 081 082 083 084 085 086 087 088 089 090 091 092 093 094 095 096 097 098 099 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 186 187 188 189 190 191 192 193 194 195 196 197 198 199 200 201 202 203 204 205 206 207 208 209 210 211 212 213 214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 225 226 227 228 229 230 231 232 233 234 235 236 237 238 239 240 241 242 243 244 245 246 247 248 249 250 251 252 253 254 255 256 257 258 259 260 261 262 263 264 265 266 267 268 269 270 271 272 273 274 275 276 277 278 279 280 281 282 283 284 285 286

TR AR

28- KASÂMET (DENİLEN YEMİNLER) BÂBI

2779 - “... Sehl bin Ebî Hasme (radıyallahü anh)’ın kendi kavminin ileri gelen adamlarından rivâyetine göre :

Abdullah bin Sehl (bin Zeyd) ve Muhayyısa (bin Mes'ûd bin Zeyd) (radıyallahü anhüma) başlarına gelen fakirlikten dolayı (bir hurma mevsiminde hurması bol olan) Hayber'e (dostları yanında hurma toplamaya) gittiler. (Ve Hayber'e vardıklarında kendi işlerine bakmak üzere birbirinden ayrıldılar. Bir süre) sonra Muhayyis'a gelinip, Abdullah bin Sehl'in öldürülüp bir kuyuya veya bir pınara atılmış olduğu haberi verildi. Bunun üzerine Muhayyısa Hayber yahûdîlerîne giderek:

— Allah'a yemin ederim ki onu siz öldürdünüz, deyince yahûdîler:

— Allah'a and olsun ki onu biz öldürmedik, dediler. Sonra Muhayyısa ordan (Medine'ye) dönüp kavminin yanına varıyor ve durumu onlara anlatıyor. Daha sonra kendisi, ağabeyisi Muhayyısa ve Abdurrahmân bin Sehl kalkıp (Peygamber) (sallallahü aleyhi ve sellem'e) gittiler. (Önce) Muhayyısa söze başladı, (maktul ile beraber) Hayber'de olan kendisi idi. Fakat Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) Muhayyısa'ya yaşça büyüklüğü kasdederek:

(İlk sözü büyüğe bırak, ilk sözü büyüğe bırak), uyarısında bulundu. Bunun üzerine (Muhayyısa sustu ve ağabeyisi) Huvayyısa olayı anlattı. Ondan sonra da Muhayyısa konuştu. Neticede Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) onlara:

(Hayber yahûdîleri ya (öldürülen) arkadaşınızın diyetini (kan bahasını) öderler, veya onlara (karşı Allah ve Resulü tarafından) bir savaş ilân edilir, ) buyurdu. Sonra Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) bu konu hakkında (Hayber yahûdilerine) yazı yazdırdı. (Bu yazıya cevaben) onlar:

Allah'a yemin ederiz ki onu katiyyen biz öldürmedik, diye yazı gönderdiler. Bu cevab üzerine Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem), Huvayyısa. Muhayyısa ve Abdurrahmân'a:

(Bu cinayetin Hayber yahûdîleri tarafından işlendiğine yemin eder (mi) siniz ve (bu takdirde) arkadaşınızın kan bedeline müstahak olursunuz?) buyurdu. Bunlar:

Hayır, (yanında) bulunmadığımız ve görmediğimiz bir cinayet hakkında nasıl yemin ederiz? dediler. Resûl-i Ekrem (sallallahü aleyhi ve sellem) :

(Şu halde yahûdîler (bu cinayetten habersiz olduklarına dâir) size yemin ederler, ) buyurdu. Bunlar:

Onlar müslüman değiller, (nasıl onların yeminlerine itibar ederiz), dediler. Bunun üzerine Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) maktulün diyetini kendi yanından verdi. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) maktulün yakınlarına yüz adet dişi deve gönderip ta evin içinde onlara teslim ettirdi.

Râvî Sehl (bin Ebi Hasme) demiştir ki: O sürüden kırmızı bir dişi deve bana tekme attı. "

2780) ". . , Amr bin Şuayb'in dedesi (Abdullah bin Amr bin el-As) (radıyallahü anhüm)’den; Şöyle demiştir :

Mes'üd'un oğullan Huvayyısa ve Muhayyısa ile Sehl'in oğullan Abdullah ve Abdurrahmân (radıyallahü anhüm), Hayber'de yiyecek temini maksadıyla, (Medîne-i Münevvere'den) çıkıp gittiler. (Hayber'de) Abdullah'a zulüm edilip öldürüldü. Sonra durum Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'e anlatıldı. Resûl-i Ekrem (sallallahü aleyhi ve sellem) (maktulün arkadaşlarına) :

— (Abdullah'ın Hayber yahûdîleri tarafından öldürüldüğüne) yemin edersiniz ve (kan bedeline) müstahak olursunuz)? buyurdu. Onlar:

— Yâ Resûlallah yanında bulunmadığımız bir cinayet hakkında nasıl yemin ederiz? dediler. Resûl-i Ekrem (sallallahü aleyhi ve sellem) :

— (Şu halde yahûdiler (yemin etmekle) isnad ettiğiniz suçtan beraet ederler. ) buyurdu. Onlar;

— Yâ Resûlallah! Yahudiler yemin etmekle beraet edebilince bizi öldürürler, dediler. Râvî demiştir ki: Bunun sonucunda Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) maktulün diyetini kendi yanından verdi. "