Geri

   

 

 

 

İleri

 

21- GINA’ (= NAĞME VE YÜKSEK SESLE ŞİİR SÖYLEMEK) VE DEF (ÇALMAK) BÂBI

1972 - “... Hâlid el-Medenî isimli Ebü’l-Hüseyn (radıyallahü anh)’den; Şöyle demiştir :

Biz bir aşure günü Medine (-i Münevvere)'de idik. Cariyeler, def çalıp nağme ile söz söylüyorlardı. (Bu durumu yadırgadığımız için) Biz er-Rubeyyi' bint-i Muavviz (radıyallahü anhümâ) 'nın yanına girdik de cariyelerin durumunu ona anlattık. Kendisi bize şöyle dedi: Ben, gelin olduğumun kuşluk vaktinde Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) evlenme törenime gelerek odama girdi. O sırada iki kızcağız def çalgısı eşliğinde nağme ile söz söylüyor ve Bedir savaşında şehid edilen babalarımın menkıbelerini anıyorlardı. Bu kızcağızlar söyledikleri sözler arasında: İçimizde yarın ne olacağını bilen bir Peygamber de vardır, diyorlardı. Bunun üzerine Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) (oradakilere) :

(Bu söze gelince bunu söylemeyiniz. Yarın ne olacağını Allah'tan başka kimse bilmez. ) buyurdu. "

1973 - “... Âişe (radıyallahü anhâ)'dan; Şöyle demiştir : Bir defa ensâr kızlarından iki kızcağız (def çalgısı eşliğinde) Buâs savaşında ensâr'ın yekdiğeri hakkında söyledikleri şiirleri nağme ile ve yüksek sesle benîm yanımda okurlarken (Babam) Ebû Bekir (radıyallahü anh) odama girdi. Âişe (radıyallahü anhâ) demiştir ki: ve bu iki kız şarkıcı değillerdi. Ebû Bekir (radıyallahü anh) :

(Bu ne hâl?) Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'in odasında şeytan mezmûru mu? diyerek beni azarladı. Bu iş fıtır bayramı gününde idi. (Odamdaki yatağına uzanıp mübarek yüzünü çevirmiş vazıyette bulunan) Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem), bunun üzerine (Ebû Bekir) (radıyallahü anh)'a dönerek) :

(Yâ Ebâ Bekir! (Onlara ilişme. ) Şüphesiz her kavmin bir bayramı vardır. Bu da bizim bayramımızdır.) buyurdu. "

1974 - “... Enes bin Mâlik (radıyallahü anh)'den; Şöyle demiştir:

Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) bîr defa Medine (i Münevvere) 'nin bâzı yerlerinden geçti de aniden bir kaç kızcağızla karşılaştı. Kızlar def çalıyor, nağme ile şiirler okuyor ve.

Biz Neccâr oğullarının kızlarıyız. Muhammed (sallallahü aleyhi ve sellem) ne iyi komşudur, diyorlardı. Bunun üzerine Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem), o kızcağızlara:

(Allah biliyor ki cidden ben de sizleri seviyorum. ) buyurdu. "

1975 - “... Abdullah bin Abbâs (radıyallahü anhümâ)'dan; Şöyle demiştir :

Âişe (radıyallahü anhâ), yakını olan bir kızı Ensâr'dan bir adam ile evlendirdi. (Gelin götürüldükten sonra) Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) geldi ve (orada bulunanlara) :

(Genç kızı (damadın evine) gönderdiniz (mi?) buyurdu. Sahâbîler:

— Evet, dediler. Efendimiz:

(Def çalıp nağme ile şiir söyleyecek bir kızcağızı gelinle beraber gönderdiniz (mi?) buyurdu. Âişe (radıyallahü anhâ) :

— Hayır, dedi. Bunun üzerine Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) :

(Şüphesiz Ensâr, içlerinde gazel (âdeti) bulunan bir kavimdir. Keşki onlara: . . . . - Size geldik, size geldik. Artık Allah bize de, size de uzun ömür versin, diyecek bir kızcağızı gelinle beraber göndereydiniz. ) buyurdu. "

1976 - “... Mücâhid (radıyallahü anh)’den; Şöyle demiştir:

Ben, (Abdullah) bin Ömer (radıyallahü anhümâ)'nın beraberinde idim. Bir davul sesini işitti. Bunun üzerine iki parmağı (nın uçları) nı kulaklarına soktuktan sonra oradan uzaklaştı. Hattâ bunu üç defa yaptı. Sonra dedi ki: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) böyle yapmıştır. "