BAB 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041 042 043 044 045 046 047 048 049 050 051 052 053 054 055 056 057 058 059 060 061 062 063 064 065

NO. 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041 042 043 044 045 046 047 048 049 050 051 052 053 054 055 056 057 058 059 060 061 062 063 064 065 066 067 068 069 070 071 072 073 074 075 076 077 078 079 080 081 082 083 084 085 086 087 088 089 090 091 092 093 094 095 096 097 098 099 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 186 187 188 189 190 191 192 193 194 195 196 197 198 199 200 201 202 203 204 205 206 207 208 209 210 211 212 213 214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 225 226 227 228 229 230 231 232 233 234 235 236 237 238 239 240 241 242 243 244 245 246 247 248 249 250 251 252 253 254 255 256 257 258 259 260 261 262 263 264 265 266 267 268 269 270 271 272 273 274 275 276 277 278 279 280 281 282 283 284 285 286

TR AR

64- RESÛLULLAH (SALLALLAHÜ ALEYHİ VE SELLEM) İN (SON) HASTALIĞININ ANLATILMASI HAKKINDA GELEN HADÎSLER BÂBI

1686) Ubeydullah bin Abdillah (bin Utbe bin Mes'ud) (radıyallahü anhüma)'dan; Şöyle demiştir:

Ben, Âişe (radıyallahü anhâ)'ya:

Ey annem! Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in hastalığını bana anlatıver, diye dilekte bulundum. Dedi ki: Efendimiz hastalandı, hastalığında üflemeye başladı. Biz Onun üfleyişini kuru üzüm yiyicisinin üfleyişine benzetiyorduk. O, sırayla eşlerinin odalarında dolaşıyordu. Hastalığı ağırlaşınca Âişe (radıyallahü anhâ)'nin odasında olması ve eşlerinin sırayla onun yanında kalmaları için eşlerinden müsâade istedi.

Âişe (radıyallahü anhâ) demiştir ki: (Eşleri izin verince) Resülullah (sallallahü aleyhi ve sellem) iki adam arasında ve ayakları yerde sürüne sürüne benim odama girdi. O iki adamın birisi Abbâs (radıyallahü anh) idi.

Ubeydullah (radıyallahü anh) demiştir ki: Ben, Âişe (radıyallahü anha) nin bu hadîsini İbn-i Abbâs (radıyallahü anhümâ)'ya anlattım. İbn-i Abbâs (radıyallahü anhümâ) : Âişe (radıyallahü anha) nin, ismini belirtmediği adamın kim olduğunu biliyor musun? O, Alî bin Ebî Tâlib (radıyallahü anh) dır, dedi."

1687) Âişe (radıyallahü anha)'dan; Şöyle demiştir: Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) (şeytanlardan ve hastalıklardan) şu kelimelerle Allah'a sığınırdı:

— (Ey insanların Rabbi! Şu hastanın hastalığım gider ve şifâ buyur. Ancak sen şifâ verirsin. Senin şifandan başka hiç bir şifâ yoktur. (Bu hastaya) öyle bir şifâ ver ki, O şifâ hiç bir hastalığın izini bırakmıyacak.) Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) vefat ettiği hastalığında ağırlaşınca Onun elini tuttum. Ve bu kelimeleri okuyup, Onun mübarek vücûduna elimi sürmeye başladım. Sonra elini benim elimden çekip çıkardı. Daha sonra:

(Allah'ım bana mağfiret eyle ve beni refik-i a'lâ'ya eriştir.) buyurdu.

Âişe (radıyallahü anhâ) demiştir ki: Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’den işittiğim son sözü bu idi."

1688) Âişe (radıyallahü anhâ)’dan: Şöyle demiştir:

Ben, Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’den şöyle buyururken işittim :

(Hastalanıp da dünya (da kalmak) ile âhirette göçmek) arasın da muhayyer kılınmayan hiç bir Peygamber yoktur.)

Âişe (radıyallahü anhâ) demiştir ki: Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) vefat ettiği hastalığa tutulunca boğazı kısılıp sesi değişerek kalınlaştı. Sonra: Nisa sûresi : 69 âyetini okuduğunu işittim. Artık anladım ki, Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) bu iki dilek arasında muhayyer bırakıldı (O âhireti seçti.)"

1689) Âişe (radıyallahü anhâ)’dan; Şöyle demiştir :

Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'in eşleri Onun yanında toplandı. Oraya gelmeyen kalmadı. Biraz sonra (Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'in kızı) Fâtıma (radıyallahü anhâ) geldi. Onun yürüyüşü, sanki Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'in yürüyüşü idi.

(Hasta yatan) Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) : (Merhaba kızım.) buyurdu. Sonra Onu soluna oturttu. Daha sonra Ona gizli bir şey söyledi Fâtıma (radıyallahü anhâ) ağladı. Daha sonra (yine) Onunla gizli bir şey konuştu. Bu defa Fâtıma (radıyallahü anhâ) güldü. Ben Fâtıma (radıyallahü anhâ) 'ya:

— Seni ağlatan nedir? diye sordum. O:

— Ben Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'in sırrını ifşa edemem diye cevap verdi. Ben :

— Bugün (gördüğüm) gibi hiç bir zaman bir üzüntüye çok yakın bir sevinci görmedim, dedim. Fâtıma (radıyallahü anhâ) ağladığı zaman ben Ona:

— Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) bizden ayrı olarak sana özel bir şey mi söyledi ki bunun üzerine ağlıyorsun? dedim. Ve ne söylediğini Fâtıma (radıyallahü anhâ)'ya sordum. Fâtıma (radıyallahü anhâ) :

— Ben Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in sırrını ifşa edecek değilim, dedi. Nihayet Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) vefat edince ve ne söylediğini Fâtıma (radıyallahü anhâ) ya sordum. Dedi ki:

— O, her yıl Cebrail'in kendisiyle bir defa Kur'an'ı mukabele ettiğini bu yıl iki defa mukabele ettiğini bana anlatıyordu. Ve :

—( (Ey kızım!) Ecelimin yaklaştığını sanıyorum. Benim ev halkımdan bana iltihak edecek ilk kişi sensin. Ben senin için ne güzel selefim.) buyurdu. Bunun üzerine ağladım. Sonra bana gizli olarak:

— (Sen mü'minlerin kadınlarının veya bu ümmetin kadınlarının büyüğü olmana razı olmaz mısın?) buyurdu. Ben bunun için güldüm."

1690) Âişe (radıyallahü anhâ)'dan: Şöyle demiştir: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’den fazla hastalığı şiddetli olan hiç bir kimse görmedim."

1691) Âişe (radıyallahü anha)'dan; Şöyle demiştir:

Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’i gördüm. Vefat ediyordu. Yanında bir kab su vardı. Elini kaba sokup yüzünü suyla meshediyordu. Sonra:

(Allah'ım! Ölümün şiddetleri karşısında bana yardımcı ol.) buyuruyordu."

1692) Enes bin Mâlik (radıyallahü anh)’den: Şöyle demiştir: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'e baktığım son bakış, (vefat edeceği) Pazartesi günü (mescid ile Âişe (radıyallahü anhâ)'nin odası arasındaki kapının üstündeki) perdenin kaldırılması (ile) oldu. Perde kaldırılınca mübarek yüzüne baktım. Sanki mushaf'ın yaprağıydı. Cemâat da Ebû Bekir (radıyallahü anh)'ın arkasında namazdaydı. Ebû Bekir (radıyallahü anh) Onun geleceğini sanarak çekilmek istedi. Fakat Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) Ona:

(Yerinde dur.) diye işaret buyurdu. Ve perdeyi indirdi. O günün sonunda vefat etti."

1693) " Ümmü Seleme (radıyallahü anhâ)'dan: Şöyle demiştir:

Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) vefat ettiği hastalığında : (Namaza ve sağ ellerinin mâlik olduğu şeylere (önem veriniz, ihmal etmeyiniz.)) buyuruyordu. Mübarek dili bu kelimeyi döndürmeyecek hâle gelinceye kadar devamlı bunu söylüyordu.

1694) " El-Esved (bin Yezîd) (radıyallahü anh)'den; Şöyle demiştir :

Ali (radıyallahü anh)'ın Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’i vâsisi olduğu Âişe (radıyallahü anha)’nın yanında anlattılar. Bunun üzerine Âişe (radıyallahü anha); Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) ne zaman Alî (radıyallahü anh)'ı vasî tâyin etti?

And olsun ki ben. Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'i göğsüme veya kucağıma dayatmış idim. Bir leğen istedi. Hemen sonra kucağımda yığılıverdi. Ben farkına varmadan vefat etti. Artık efendimiz ne zaman vasiyyet etti? diye cevap verdi."