BAB 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041 042 043 044 045 046 047 048 049 050 051 052 053 054 055 056 057 058 059 060 061 062 063 064 065

NO. 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041 042 043 044 045 046 047 048 049 050 051 052 053 054 055 056 057 058 059 060 061 062 063 064 065 066 067 068 069 070 071 072 073 074 075 076 077 078 079 080 081 082 083 084 085 086 087 088 089 090 091 092 093 094 095 096 097 098 099 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 186 187 188 189 190 191 192 193 194 195 196 197 198 199 200 201 202 203 204 205 206 207 208 209 210 211 212 213 214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 225 226 227 228 229 230 231 232 233 234 235 236 237 238 239 240 241 242 243 244 245 246 247 248 249 250 251 252 253 254 255 256 257 258 259 260 261 262 263 264 265 266 267 268 269 270 271 272 273 274 275 276 277 278 279 280 281 282 283 284 285 286

TR AR

53- ÖLÜ ÜZERİNDE AĞLAMAK HAKKINDA GELEN HADİSLER BÂBI

1654) Ebû Hüreyre (radıyallahü anh)’den; Şöyle demiştir: Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) bir cenazede idi. Ömer (radıyallahü anh) ağlayan bir kadını gördü de susturmak için kadına bağırdı. Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) :

(Onu bırak yâ Ömer! Çünkü göz, yâş dökücüdür, kalbe musibet gelmiştir. Ölüm vukuatı yakında olmuştur.) buyurdu. Sindi, el-Fetih'te : Bu hadîsin ricali sıka zâtlardır, demiştir.

1655) ...

1656) Üsâme bin Zeyd (radıyallahü anhümâ)'dan: Şöyle demiştir:

Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in kızlarından birisinin oğlu ölmek üzere idi. Oğlanın annesi. Efendimize haber göndererek yanına uğramasını istedi. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) de ona :

(Allah'ın aldığı her şey Allah'a aittir. Ve verdiği her şey de Allah'a aittir. Ve Allah'ın ilminde her şey belirli bir anda son bulur. Artık kızım sabretsin ve bu sabrın Allah indindeki sevabını beklesin.) diye cevap yolladı. Bu cevaptan sonra oğlanın annesi Efendimize and vererek yanına uğramasını istedi. Bunun üzerine Resülullah (sallallahü aleyhi ve sellem) (kızının evine gitmek üzere) ayağa kalktı. Ben de Onunla beraber kalktım. Ve beraberinde Muaz bin Cebel, Übeyy bin Ka'b ve Ubâde bin es-Sâmıt (radıyallahü anhüm) vardı. (Çocuğun bulunduğu odaya) girdiğimiz zaman çocuğu Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’e verdiler. Çocuğun ruhu göğsüne gelmiş vaziyette ızdırapta idi. Râvı demiştir ki: Üsâme (radıyallahü anh)’in :

Çocuk (zayıflıktan dolayı) eski bir kırbaya benziyordu, dediğim zannediyorum. Üsâme (radıyallahü anh) demiştir ki :

Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) akladı. Ubâde bin es-Sâmit (radıyallahü anh) Ona;

Nedir bu (ağlama) yâ Resûlüllah? dedi. efendimiz : (Âdem oğullarına Allah'ın verdiği rahmet (eseri)dir. Allah, kullarından ancak merhametli olanlara rahmet eder.) buyurdu."

1657) " Esmâ binti Yezîd (radıyallahü anhâ)'den Şöyle demiştir: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'in oğlu İbrahim vefat edince Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ağladı. (Gözleri yaşardı.) Onu ta'zîyet eden (ya Ebû Bekir (radıyallahü anh) ya da Ömer) (radıyallahü anh) Ona :

Sen Allah hakkını tazim edenlerin en liyakatlisisin, dedi. Resülullah (sallallahü aleyhi ve sellem) :

(Göz yaşarır, kalb mahzun olur. Biz Rabbimizin razı olmıyacağı söz söylemeyiz. Eğer ölüm sâdık bir vaad, va'dedilen umumî bir şey olmasaydı ve sonraya kalan önce olana tâbi olmasaydı (o da ölmeseydi); ey İbrahim! Şu anda duyduğumuz üzüntüden fazla şiddetli bir üzüntü duyacaktık ve gerçekten biz, senin için cidden mahzunuz.) buyurdu. Zevâid'de şöyle denilmiştir : Bunun senedi hasendir. Buhâri, Müslim ve Ebû Dâvûd, bu hadîsi Enes (radıyallahü anh)'den rivâyet etmişlerdir.

1658) Hamne bint-i Cahş (radıyallahü anhâ)'dan rivâyet edildiğine göre kendisine :

Erkek kardeşin katledildi diye haber verilmiş; Kendisi: Allah Ona rahmet eylesin. İnnâ Lillâh ve İnnâ ileyhi râcîün, demiştir. (Bu defa) dediler ki:

Senin eşin öldürüldü. Kadın: Ah hüzün! dedi. Sonra Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) buyurdu ki:

(Şüphesiz kocasına karşı kadın tarafından öyle bir muhabbet ve ilgi nevî vardır ki, o (muhabbet ve ilgi) hiç bir şeye karşı olamaz.) Zevâid'de şöyle denilmiştir : Bunun senedinde bulunan Abdullah bin Ömer el Ömeri zayıftır.

1659) İbn-i Ömer (radıyallahü anhüma)’dan; Şöyle demiştir;

Abdü'l-Eşhel kadınları Uhud günündeki şehidleri için ağlarlarken Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) onların yakınından geçti ve Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) :

(Lâkin Hamza için ağlayıcı kadınlar yoktur.) buyurdu. Sonra Ensâr'ın kadınları gelip Hamza (radıyallahü anh) için ağlamaya başladılar. Bir süre sonra Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) uyandı ve :

(Yazık o kadınlara. Hâlâ evlerine dönmemişler (mi?) Onlara emredin. Gitsinler ve bu günden sonra ölen kimse üzerinde ağlamasınlar.) buyurdu. Sindi şöyle demiştir ; Zevâid sahibinin, bu hadisi kitabına koyması, hadîsin Zevâid türünden olmasını gerektirir. Lâkin isnadının durumunu belirtmemiştir.

1660) İbn-i Ebi Evfâ (radıyallahü anh)'den; Şöyle demiştir ; Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) mersiyeler (ölünün iyi taraflarını sayıp dökerek ağlamak) dan men etmiştir. Zevâid'de şöyle denilmiştir : Bunun senedinde el-Heceri vardır ki, o, cidden zayıftır. Onu zayıf sayanlar bir kişi değildir.