Geri

   

 

 

 

İleri

 

120- Cenaze Sahiblerine Başsağlığı Dilemek

2100- Muaviye b. Kurre (radıyallahü anh), babasından naklederek şöyle diyor: Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) bir yerde bulunduğunda ashabından bir kısmı da orada bulunurdu. Onlar arasında bir adam vardı ki küçük çocuğunu sırtında getirir ve önüne oturturdu. Onun çocuğu öldü, çocuğun ölümünü hatırlayıp toplantının ahengini bozma korkusuyla bu adam sohbete gelmemeye başladı. Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) onu göremeyince, falan kimseyi göremiyorum, ona ne oldu? diye sordu. Oradakiler:

(Ey Allah’ın Rasûlü! yanında getirdiğini gördüğün o çocuk öldü) dediler. Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem):

(O adamı buldu ve çocuğunu sordu, o da öldüğünü söyledi. Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ona, başsağlığı diledi ve şöyle buyurdu:

(Ey falan kimse yaşadığın sürece ondan faydalanman mı? daha iyidir yoksa Cennet kapılarından birine geldiğinde çocuğunun senden önce koşup kapıyı sana açması mı? Hangisi daha çok hoşuna gider?) Adam: Ey Allah’ın Peygamberi, tabii ki onun benden önce koşup Cennet kapısını açmasını isterim. Deyince, Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem):

(Öyleyse istediğin olacaktır) buyurdu. (Sadece Nesâi rivâyet etmiştir.)