Geri

   

 

 

 

İleri

 

22- Musibet Geldiğinde Sabredip Boyun Eğmek

1879- Üsâme b. Zeyd (radıyallahü anh)’ten rivâyete göre, şöyle demiştir: Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’in kızı:

(Oğlum ölmek üzere bize geliniz) diye haber göndermişti. Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’de kızına selâm gönderip; (Almakta, vermekte Allah’a aittir. Allah yanında her şeyin bir ömrü vardır. Sabret ve sevabını bekle) buyurdu. Kızı, yemin ederek mutlaka gelmeleri için tekrar haber gönderdi. Bunun üzerine Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) kalktı, beraberinde Sa’d b. Ubâde, Muaz b. Cebel, Übey b. Ka’b, Zeyd b. Sabit ve başkaları olduğu halde gittiler. Çocuk, Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in kucağına verildi. Çocuk can çekişiyordu. Bu arada Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in gözlerinden yaşlar dökülüyordu. Sa’d:

(Ey Allah’ın Rasûlü! Bu ağlamak ta nedir?) deyince; Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem):

(Bu Allah’ın kullarının kalbine yerleştirdiği merhametten dolayıdır. Allah’ta kullarından merhametli olanlara merhamet eder) buyurdu. (Ebû Dâvûd, Cenaiz: 29; Buhârî, Cenaiz: 38)

1880- Enes (radıyallahü anh)’den rivâyete göre, şöyle demiştir: Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur:

(Sahibine sevap kazandıran sabır, belâ ve musibetin ilk geldiği anında yapılanıdır.) (Müslim, Cenaiz: 8; Tirmizî, Cenaiz: 13)

1881- Muaviye b. Kurre (radıyallahü anh)’nin babasından aktardığına göre, bir adam; çocuğuyla beraber Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’e geldi ve Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem):

(O çocuğunu seviyor musun?) diye sormuştu. Adam da:

(Benim onu sevdiğim gibi Allah ta seni sevsin) buyurdu. Sonra o çocuk öldü. Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem), çocuğun babasını bir süre göremedi, araştırıp bulunca şöyle dedi:

(Sen, Cennetin kapılarından birine geldiğinde, çocuğunun sana kapıyı açmak için koşarak geldiğini görmen seni sevindirmez mi?) (Sadece Nesâi rivâyet etmiştir.)