Geri

   

 

 

 

İleri

 

25- Gece Namazında Kıyam Rükû’ ve Secdeler Denk Mi Olur?

1675- Huzeyfe (radıyallahü anh)’den rivâyete göre, şöyle demiştir:

(Rasûlüllah sallallahü aleyhi ve sellem) ile beraber bir gece tehecüd namazı kılmıştım. Fatiha sûresinden sonra okumaya Bakara sûresinden başladı, yüz ayet okuyunca rükû’ yapar, dedim. Yapmadı devam etti. İki yüz ayet okuyunca rükû’ yapar dedim. Yine devam etti yapmadı. Bir rekatta Bakara sûresinin tamamını okuyacak, dedim. Yine devam etti ve Bakara’dan sonra Nisâ sûresini okumaya başladı, onu da bitirdi Al’i İmran sûresine geçti, ağır ağır onu da okudu. Tesbih ayetine gelince Allah’ı tesbih eder, istek ayetlerine gelince Allah’tan istekte bulunur, sığınma emreden bir ayete geldiğinde de Allah’a sığınırdı sonra rükû’a gitti ve (Sübhaneke Rabbiyel Azim) dedi rükû’u da kıyamı gibi uzun sürdü sonra başını kaldırdı ve (Semiallahü limen hamideh) dedi ve buradaki duruşu da rükû’daki duruşu kadar uzundu sonra secdeye vardı. Secdede (Sübhane Rabbiyel a’la) diyordu ki secdesinin uzunluğu da rükû’u kadardı.) (Ebû Dâvûd, Salat: 152; Müslim, Salatül Müsafirin: 27)

1676- Yine Huzeyfe (radıyallahü anh)’den rivâyete göre, Huzeyfe bizzat kendisi Ramazan ayında Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ile birlikte namaz kılmıştı. Rükû’da; (Sübhane Rabbiyel Azim) diyordu. Rükû’unu da kıyamda durduğu gibi uzunca yaptı Celse’yi de aynı şekilde uzatarak (Rabbiğfirli, Rabbiğfirli) diyordu, ve ayakta olduğu süre kadar uzattı sonra secdeye vardı (sübhane Rabbiyel a’la) diyerek, secdesini de ayakta kaldığı süre kadar uzatmıştı. Bu şekilde tam dört rekat kılmıştı ki Bilal gelip sabah namazı için çağırdı. (Dârimi, Salat: 79; Ebû Dâvûd, Salat: 152)