4- Ebu Bekir, Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’e İmam Olmuş Muydu? 1191- Sehl b. Sa’d (radıyallahü anh)’ten rivâyete göre, şöyle demiştir: Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem), Amr b. Avf oğulları arasında çıkan anlaşmazlığı sulh etmeye gitmişti. Namaz vakti gelince; müezzin, Ebu Bekir’e geldi kendisine cemaati toplayarak imam olmasını söyledi. Bu arada Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) geldi, safları yararak ön safa geçti. Cemaat, Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in geldiğini Ebu Bekir’e bildirmek için ellerini çırptılar. Fakat, Ebu Bekir aldırmadı. Cemaat el çırpmayı artırınca namazda bir şey olduğunu anladı, döndü birde baktı ki Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) yanı başında… Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) namaza devam etmesini işaret etti. Ebu Bekir, Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in bu işareti üzerine, ellerini kaldırıp Allah’a hamd-ü sena etti. Sonra arka arka geri geldi ve Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) de öne geçerek namazı kıldırdı. Namazı bitirince, Ebu Bekir’e: (İşaret ettiğim halde namazı kıldırmamana ne sebep oldu?) diye sordu. Ebu Bekir de şöyle dedi: (İbn ebi Kuhafe, Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’e imamlık yapmaya layık değildir.) Daha sonra Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) cemaate: (Size ne oluyorda namaz da ellerinizi çırpıyorsunuz? Elleri çırpmak kadınlara mahsustur. Cemaatle namaz kılarken bir şey olursa (Sübhanallah) deyiniz) buyurdu. (İbn Mâce, İkametü’s Salat: 26; Dârimi, Salat: 78) |