7. Katlde Umulan Mağfiret Bab Başlığı'nın ifade ettiği mânâ konusunda iki görüş ileri sürülmüştür bunlar: 1- Maktül'ün velîlerine, onun öldürülmesinden dolayı verilmesi umulan ecir.. Bu anlayışa sevkeden âmîl, yakınlarının ölümünden dolayı katlandıkları sıkıntı ve kederdir. 2- Bizzat öldürülenlere verilmesi umulan ecir. Bezlü'l Mechûd'da birinci maddedeki izah daha uygun bulunmuş hattâ onun bu babda sarîh olduğu vurgulanmıştır. İkinci mânâ ise maksattan uzak bulunmuş, gerekçe olarak da, fitnede öldürülenlerin Ecre müstehak olamıyacaklan gösterilmiştir. Ancak, aşağıda gelecek olan hadislere ikinci maddedeki izah daha uygun görülmektedir. 4279- Saîd b. Zeyd (radıyallahü anh) şöyle demiştir: Biz Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'in yanında idik. Efendimiz, fitneyi anlattı ve onu çok dehşetli gösterdi. Bunun üzerine: " Yâ Resûlüllah, eğer bu fitne bize yetişirse bizi mahveder." dedik veya dediler. Resûlüllah: " Hayır, şüpesiz öldürülme(niz size yeter)" buyurdu. Saîd: " Ben kardeşlerimi (hep) öldürülmüş gördüm) dedi. 4280- Ebû Mûsâ (radıyallahü anh)'dan rivâyet edildiğine göre ; Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu: " Benim şu ümmetim, merhamet edilmiş bir ümmettir. Ona âhirette azâb yoktur. Onun dünyadaki azabı, fitneler, zelzeleler ve bir birlerini öldürmeleridir." İbn Mâce, Zühd 34; Ahmed b. Hanbel, 1V-408, 410. |