BAB 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041 042 043 044 045 046 047

NO. 001 002 003 004 005 006 007 008 009 010 011 012 013 014 015 016 017 018 019 020 021 022 023 024 025 026 027 028 029 030 031 032 033 034 035 036 037 038 039 040 041 042 043 044 045 046 047 048 049 050 051 052 053 054 055 056 057 058 059 060 061 062 063 064 065 066 067 068 069 070 071 072 073 074 075 076 077 078 079 080 081 082 083 084 085 086 087 088 089 090 091 092 093 094 095 096 097 098 099 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 186 187 188 189 190 191 192 193 194 195 196 197 198 199 200 201 202 203 204 205 206 207 208 209 210 211 212 213 214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 225 226 227 228 229 230 231 232 233 234 235 236 237 238 239 240 241 242 243 244 245 246 247 248 249 250 251 252 253 254 255 256 257 258 259 260 261 262 263 264 265 266 267 268 269 270 271 272 273 274 275 276 277 278 279 280 281 282 283 284 285 286

TR AR

27. Eteği (Yerlere Doğru) Sarkıtma Konusunda Gelen Hadisler

4086- Ebû Cüreyy Câbir b. Süleym'den (rivâyet olunmuştur) dedi ki: Halkın fikrinden (yararlanarak) döndüğü bir adam gördüm. Onun her söylediğini halk kabul ediyordu. (Halka) " Bu (zat) kimdir?" diye sordum. " Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’dır" cevabım verdiler. Bunun üzerine yanına varıp;

" Aleykesselâm ey Allah'ın Resulü; diyerek iki defa selâm verdim.

" Aleykesselâm diye selâm verme. Çünkü’aleykesselâm’ ölülerin selâmıdır.’Esselâmu aleyke' diye selâm ver" buyurdu.

Sen Allah'ın Resulü müsün? Dedim.

" Ben Allah'ın Resulüyüm. (O öyle bir Allah’tır ki) sana bir zarar gelse de kendisine dua etsen o zararı senden giderir. Sana bir kıtlık yıh gelse de kendisine dua etsen o yılı senin için verimli hale getirir. Eğer susuz ve kıraç bir yerde yada bir çölde iken bineğin kaybolsa da kendisine dua etsen onu sana geri getirir" buyurdu.

Bana bir tavsiyede bulun, dedim.

" Kimseye sövme" dedi.

Ondan sonra ben hiçbir hür insana, köleye, deveye ve koyuna sövmedim. (Sonra tavsiyesine devamla) şöyle buyurdu:

" Hiçbir iyiliği küçümserde.(Müslüman) kardeşinle güler yüzle konuşmanı da küçümseme. (Çünkü) bu da bir iyiliktir. Eteği dizinin yarısına kadar (yukarı) kaldır. Eğer bunu kabul etmezsen topuklarına kadar (kaldır). (Fakat) eteği(ni daha aşağıya) salıvermekten sakın. Çünkü bu büyüklenme alametidir. Allah büyüklenmeyi sevmez. Eğer bir kimse sana söverse ve sende (olduğunu) bildiğin bir şeyden dolayı seni ayıplayacak olursa, sen de onda (olduğunu) bildiğin bir şeyden dolayı onu ayıplama. Çünkü bunun vebali onadır."

Tirmizî, libas 8.9: Nesfıî, zînel 17; İbn-i Mâce, libas 9; Dârimî. rikak 54; Ahmed b. Hanbel I, 380, 397, 439, 11-154, 267 492. III. 470 IV 65, 180. V, 63, 64. 79, 378.

4087- (Salim b. Abdillah'ın) babasından rivâyet olunduğuna göre; Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem):

" Elbisesini büyüklük taslayarak (yerlerde) sürü(yüp gezen) kimseye Allah kıyamet gününde (rahmet nazarıyla) bakmayacaktır." buyurmuştur.

Bunun üzerine Hazret-i Ebû Bekir (radıyallahü anh):

Benim eteğimin bir yanı da (yere) sarkıyor. Oysa ben (elinden geldiğince onu bundan korumaya dikkat ediyorum, dedi.(Fahr-'i Kainat Efendimiz de):

" Sen bunu büyüklenerek yapanlardan değilsin" buyurdu.

Buhari, fedâilü's – sahabe 5.

4088- Ebû Hureyre (radıyallahü anh)'den şöyle dediği rivâyet olunmuştur: Bir adam eteğini (topuklarının altına kadar sartıkmış bir halde namaz kılarken Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)(onu gördü de) kendisine, " Git, abdest al" buyurdu. (Adam gidip abdest aldı geldi. (Hazret-i Peygamber tekrar);

" Git abdest al" buyurdu. Bunun üzerine arada bulunan başka bıradam Hazret-i Peygamber'e:

Ey Allah'ın Resulü, (namaza abdestli olarak başladığı halde) bu adama niçin abdest almasını emrediyorsun, sonra da bun(un hikmetin) den bahsetmiyorsun? dedi. (Hazret-i Peygamber de):

" O eteğini (topuklarının altına kadar) sarkıtmış bir halde namaz kılıyordu. Oysa yüce Allah (eteğini topuklarının altına) sarkıtmış olan bir insanın namazını kabul etmez" buyurdu.

Ahmed b. Hambel. IV, 68, V 379.

4089- Ebû Zer (radıyallahü anh)'den şöyle dediği rivâyet olunmuştur: Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem):

" Üç (kişi) vardır ki, Allah kıyamet gününde onlarla konuşmaz ve onlara (rahmet nazarıyla) bakmaz ve onları (günah kirlerinden) temize çıkarmaz. Onlar için acıklı bir azap vardır" buyurdu.

(Sevaplardan) eli boşa çıkan ve (amellerinden) fayda göremeyen bu kimseler kimdir, ey Allah'ın Resulü? diye sordum. (Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) yukarıdaki sözünü üç defa tekrarladı. (Ben yine);

Ey Allah'ın Resulü, (gerçekten) mahrumiyet ve hüsrana uğrayan bu kimseler kimlerdir? dedim.

" (Elbisesini) eteğini kibrinden dolayı topuklarının altına kadar sarkıtan (verdiğini) başa kakan, yalan yere yeminle malına sürüm sağlayandır. -Ya da facir olan kimsedir-" buyurdu. (Buradaki tereddüt raviye aittir.)

Müslim. İman 106: Nesaî. buyu 5, zekat 69 Zinci 104; Tinnîzî buyu 5: İbn-i Mâce, ticarel, 30: Ahmed b. Hambel, V 148, 158. 162. 168, 178.

4090- Şu (bir önceki) hadisi Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'den Ebû Zer (radıyallahü anh) yoluyla Harşe b. el-Harr)da (rivâyet etmiştir, ancak bir önceki rivâyet daha uzundur. (Bir önceki hadisin ravilerinden Ebû Zer'a) dedi ki:

" Mennan, her verdiğini başa kakan kimse anlamına gelir."

4091- Kays b. Bışr et-Tağlibî'den rivâyet olunmuştur; dedi ki: Ebû'd- Derda'nın arkadaşı olan babam bana (şunları) anlattı: Dımişk'da Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'in sahabilerden İbn Hanzaliyye diye anılan bir adam vardı. Yalnız(lığı seven ve yalnız yaşayan) bir kimseydi. Halk ile az oturur kalkardı. Onun (meşguliyeti nafile) namaz(dan ibaretti bu meşguleyetini bitirince) ailesinin yanına varırdı. (Bir gün) biz Ebû'd-Derda'nın yanında iken bize uğradı. Ebû'd-Derda (radıyallahü anh) ona:

" Bize yararlı olacak ve sana zararlı olmayacak bir söz (söyle)" dedi. (Bunun üzerine İbn Hanzaliyye şunları) söyledi:

Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) (düşman üzerine) bir akıncı birliği göndermişti. Bir süre sonra (bu birlik savaştan) döndü. Derken bu birliğe katılanlardan biri (Hazret-i Peygamber'in mescidine geldi ve Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’ın da bulunduğu meclise oturdu. Yanında bulunan birisine

Düşmanla karşılaştığımızda bizi bir görseydin! Falan kimse düşmana saldırıp " Al, bu da benden! Ben Gifarlı yiğidim!" diyerek mızrağım (düşmana) sapladı. Onun bu sözü hakkında görüşün nedir? dedi. (O adam da):

O zatın (bu sözüyle yapmış olduğu cihadın) sevabını iptal ettiği görüşündeyim, cevabını verdi. Bu sözü bir başkası işitti ve:

Ben bu sözde bir sakınca görmüyorum,

Bunun üzerine münakaşaya başladılar. Nihayet (onların bu münâkaşasını) Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) duydu ve şöyle buyurdu:

" Hayret doğrusu! (Allah yolunda savaşırken) bu gibi sözler söyleyen bir müslümanın (bu savaşından gereği gibi) sevap almasına ve (dünyada) iyilikle anılmasına hiçbir engel yoktur."

Kays b. Bişr sözlerine evam ederek dedi ki: Babam daha sonra bana şunları anlattı:

Gördüm ki, Ebû'd-Derda, Hazret-i Peygamber'in bu sözüne (çok) sevindi, ve " Sen bunu bizzat Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'dan mı işittin?" diyerek başını İbn Hanzaliyye'yc (doğru) kaldırmaya başladı. (İbn Hanzaliyye'de):

" Evet, (duydum)" cevabını verdi. Ebû'd-Derda, İbn Hanzaliyye'ye (bunu bizzat Resûlüllah'tan mı duydun diyerek sormaya devam etti. Nihayet ben (Ebû'd-Derda'nm bu soruyu tekrarlarken içinde bulunduğu tevazuyu ve edebi görünce, kendi kendime) " Kesinlikle ebu'd-Derda (İbn Hanzeliyye'nin) dizlerine kapanacak" diyordum.

(Babam sözlerine devam ederek şöyle) dedi: (İbn Hanzaliyye) bir başka gün (yine) yanımıza uğradı. (Yine) Ebû'd-Derda ona:

Bize yararlı olan ve sana zararlı olmayan bir söz (söyle) dedi. O da:

Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) bize:

" Cihad için elinde tuttuğu ata masraf eden kimse sadaka vererek elini açıp da kapamayan kimse gibidir" buyurdu, dedi.

Başka bir gün (yine) bize uğradı. (Yine) Ebû'd-Derda:

Bize yararlı ve sana zararlı olmayan bir söz dedi. (O da):

Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) bize:

" Saçları (kulak memelerinden aşağı inecek kadar) uzun, eteğide topuklarından daha aşağıya kadar sarkık olmasa Hureym el-Esedî ne iyi adamdır" buyurdu, dedi.

Bu (söz) Hureym'e ulaştı da koşup (eline) bir bıçak (aldı) ve onunla saçını kulaklarına kadar, eteğini de dizlerinin yarısına kadar kısalttı. Sonra diğer bir günde bize (yine) uğradı. Ebû'd-Derda ona:

Bize fayda verecek ve sana zarar vermeyecek bir söz! dedi. (O da):

Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)'ı (şöyle) derken işittim:

" Siz (müslüman) kardeşlerinizin yanına varıyorsunuz. (Onların yanına vardığınız zaman) binek hayvanlarına güzel eğerler vurunuz ve güzel elbiseler giyininiz. Öyle ki halk içinde (vücuttaki) " ben" gibi olunuz. Çünkü Allah çirkinliği ve isteyerek çirkinleşmeyi sevmez"

Ebû Dâvûd dedi ki: (Bu cümleyi) Ebû Nuaym da Hişâm dan, " Ta ki halk arasında (vücuddaki) " ben" gibi olunuz diye rivâyet etti.

Ahmed IV- 180.